Sinds 1890 is appendectomie de standaardbehandeling van appendicitis. Dit stamt uit de tijd dat de diagnostiek van acute appendicitis uitsluitend berustte op klinisch onderzoek. Bovendien heerste lange tijd de gedachte dat een flegmoneuze ontsteking van de appendix onherroepelijk overgaat in gangreen en perforatie, met als gevolg peritonitis. In het preantibiotische tijdperk verliep een peritonitis nogal eens dodelijk. Deze stand van zaken leidde veelal tot chirurgische voortvarendheid onder het motto: ‘When in doubt, take it out.’ Generaties chirurgen werden opgeleid met het adagium dat het beter is om 10 niet-afwijkende appendices te verwijderen, dan 1 ontstoken appendix te laten zitten.
De introductie van antibiotica in het midden van de 20e eeuw heeft geen invloed gehad op dit beleid. Recent zijn er wel 2 andere belangrijke veranderingen in het paradigma ‘appendicitis’ opgetreden. Ten eerste is er het inzicht dat er 2 typen appendicitis bestaan: de flegmoneuze vorm, die niet perforeert; en de…
Reacties