Erik Adolf von Willebrand (1870-1949) was geen Duitser of Oostenrijker, zoals zijn naam doet vermoeden, maar een Fin. Hij groeide op in de kustplaats Vaasa, waar zijn vader ingenieur was, en studeerde geneeskunde in Helsinki aan de keizerlijke Alexander Universiteit (Finland was van 1809 tot 1917 een groothertogdom onder de Russische kroon). In 1899 promoveerde hij op het proefschrift Zur Kenntnis der Blutveränderungen nach Aderlässen. Vervolgens werd hij assistent-geneeskundige in het Diaconessenhuis te Helsinki. Van 1922 tot 1931 fungeerde hij daar als hoogleraar en afdelingshoofd.
Het was een meisje van 5 jaar dat hem in 1924 op het spoor bracht van een tot dan toe vrijwel onbekende bloederziekte, die bij beide geslachten kon voorkomen. Zij heette Hjördis S. en was het 9e van 11 kinderen in een gezin op Föglö, een van de Åland-eilanden, in de Botnische golf tussen Finland en Zweden.1 6 andere kinderen hadden net als…
Reacties