Lang is het uitgangspunt van de anatomie geweest dat onderzoek van doden een noodzakelijke voorwaarde is om inzicht te verkrijgen in de anatomische verhoudingen binnen het menselijk lichaam. Vandaar dat boven de deur van een sectiezaal vroeger wel de tekst hing: ‘Vivos mortui docent’ (de doden onderwijzen de levenden), hetgeen een aanmaning was voor student en arts zich te realiseren dat de studie van het menselijk lichaam alleen maar kon plaatsvinden bij de gestorven medemens. In dit artikel wordt deze vanzelfsprekendheid ter discussie gesteld: dankzij de moderne medische beeldvorming is het mogelijk bij levende en intacte personen anatomische onderzoeken uit te voeren, zowel geschikt voor onderwijs als voor wetenschappelijk onderzoek.
Geschiedenis van de anatomie
De anatomie als zelfstandige wetenschap heeft een lange voorgeschiedenis, die – voor zover althans bekend – kan worden opgetekend vanaf omstreeks de tweede eeuw na Christus. In die tijd leefde de Romeinse geneesheer en onderzoeker Galenus…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties