Visuele hallucinaties bij psychisch gezonde visueel gehandicapte personen: het syndroom van Charles Bonnet

To explore the clinical characteristics of Charles Bonnet's syndrome.

Design

Descriptive.

Setting

University Hospital Nijmegen, the Netherlands.

Methods

Hallucinations were reported by 63 of 505 (12) consecutive visually handicapped persons. In 60 of these patients with Charles Bonnet's syndrome (generally, the existence of complex visual hallucinations, with retention of insightful cognition, and without other psychotic symptoms) psychopathological characteristics, personal meaning, and the emotional impact of hallucinations, as well as factors influencing hallucinations, were analysed.

Results

Although diagnostic criteria demand merely ‘partial insight’, all patients had full insight into the unreal nature of their hallucinations. Other characteristics varied. In 46 (77) patients, hallucinations lacked a personal meaning. Sensory deprivation and a low level of arousal appeared to favour the occurrence of hallucinations. Charles Bonnet's syndrome caused considerable distress in only 17 (28) patients. However, patients were glad to be told that their hallucinations were not due to mental disease. The proper diagnosis had been made in only one of the 16 patients who had consulted a doctor.

Conclusion

Although largely unrecognized in clinical practice, Charles Bonnet's syndrome should be considered as a diagnosis in patients who complain of hallucinations. There is no proven treatment but many patients will benefit from reassurance that their hallucinations do not imply mental illness.

Samenvatting

Doel

De klinische kenmerken onderzoeken van het syndroom van Charles Bonnet.

Opzet

Beschrijvend.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Nijmegen.

Methode

Van 505 achtereenvolgende visueel gehandicapte personen rapporteerden 63 (12) visuele hallucinaties. Bij 60 van deze patiënten met het Charles Bonnet-syndroom (complexe visuele hallucinaties met behoud van inzicht in het irreele karakter ervan, bij afwezigheid van andere psychotische symptomen) werden de psychopathologische kenmerken en de persoonlijke duiding van de hallucinaties, het emotionele effect op de patiënten en beïnvloedende factoren onderzocht.

Resultaten

Hoewel de diagnostische criteria slechts ‘gedeeltelijk inzicht’ vereisen, waren alle patiënten zich volledig bewust van het irreële karakter van hun hallucinaties. Andere kenmerken bleken variabel. Bij 46 patiënten (77) waren de hallucinaties gespeend van enige persoonlijke betekenis. Sensorische deprivatie en een laag niveau van waakzaamheid leken het optreden van hallucinaties te bevorderen. Er waren 17 patiënten (28) die leden onder de hallucinaties. De patiënten toonden zich opgelucht over de informatie dat hun hallucinaties geen psychische aandoening impliceerden. Bij 1 van de 16 patiënten die een arts geraadpleegd hadden, was in een eerder stadium de juiste diagnose gesteld.

Conclusie

Het Charles Bonnet-syndroom wordt in de klinische praktijk vaak niet herkend. De diagnose dient overwogen te worden bij patiënten die klagen over hallucinaties. Er is geen behandeling met bewezen effectiviteit, maar vele patiënten zullen baat hebben bij de geruststelling dat hun hallucinaties geen geestesziekte impliceren.