Verschillen in zorgverlening tussen 11 KNO-maatschappen in 2 ziekenfondsregio's

- Medical insurance organizations possess a large amount of production data from individual health care providers and from institutions. These data give insight into the type and amount of health care delivered. The number of admissions, patient days, inpatient and outpatient procedures and three specific procedures, per 100 referred patients and per 1000 insured persons, from 1986 were compared for 11 partnerships of ENT specialists located in the regions of two medical insurance organizations. The raw data were corrected for percentage of persons aged 65 years and older, the percentage of women, the referral practice of the general practitioners in the treated patient population and the number of specialists in each partnership. The differences between the partnerships with the largest and those with the smallest number of items of service amount to a factor 2.9 (admissions per 1000 insured persons) to 6.7 (septum corrections per 1000 insured persons). After introduction of the independent variables, substantial differences still exist, the lowest factor being 1.8 (hearing improvement operations per 1000 insured persons) and the highest 5.6 (outpatient procedures per 1000 insured persons). There is hardly any difference between the groups regarding a procedure with a supposedly clear indication and two procedures with a less defined indication. Further study of the causes of these differences on the individual patient level is necessary.

Samenvatting

Ziekenfondsen beschikken over een groot aantal gegevens van individuele hulpverleners en van instellingen, die inzicht in aard en omvang van de zorgverlening geven. Van 11 KNO-maatschappen uit twee ziekenfondsregio's werden de aantallen opnemingen, verpleegdagen, klinische en poliklinische verrichtingen en van 3 verschillende verrichtingen uit 1986 zowel per 100 verwijskaarten als per 1000 adherente verzekerden met elkaar vergeleken. Deze ruwe gegevens werden gecorrigeerd voor het percentage 65-plussers, het percentage vrouwen en het verwijsgedrag van de huisarts in de groep behandelde patiënten en voor de grootte van de maatschap. De verschillen tussen de maatschap met het grootste en die met het kleinste aantal verrichtingen bedroegen een factor 2,9 (opnemingen per 1000 adherente verzekerden) tot 6,7 (septumcorrecties per 1000 adherente verzekerden). Na invoering van de onafhankelijke variabelen bleven er nog aanzienlijke verschillen bestaan, met als kleinste factor 1,8 (gehoorverbeterende operaties per 1000 adherente verzekerden) en als grootste 5,6 (poliklinische verrichtingen per 1000 adherente verzekerden). Er bleek nauwelijks verschil te zijn tussen een verrichting met een verondersteld nauwkeurig omschreven indicatiegebied en 2 verrichtingen met een onduidelijk indicatieterrein. Aangegeven wordt dat nader onderzoek op het niveau van individuele patiënten nodig is om de oorzaken van deze verschillen op te sporen.