Verliesverwerking en ervaren steun bij miskraam en doodgeboorte

- We investigated by means of a semi-structured, oral interview how women cope with a miscarriage or stillbirth. The need for psychosocial support and the support which was experienced were also studied. The results stress that the mourning process after a miscarriage or stillbirth proceeds in one sense like the ‘conventional’ mourning process, but differs in some aspects. Women with one or more children show less intense emotions than childless women.

The experiences with the professional help and the environmental support differ depending on the moment: before, during or after the bereavement. Negative experiences usually refer to a too businesslike attitude of doctors and nurses in charge, lack of information, shortcomings in the aftercare, clumsy reactions of the environment and unfulfilled needs for contact with other women who had a miscarriage or stillbirth.

Samenvatting

Door middel van semi-gestructureerde, mondelinge interviews werd nagegaan hoe vrouwen die een miskraam of een doodgeboorte hadden gehad, dit verlies hadden verwerkt. Tevens werden de behoefte aan begeleiding rond het verlies en de ervaringen met de ontvangen begeleiding onderzocht. De resultaten onderstrepen dat het rouwproces na een miskraam of een doodgeboorte vergaand overeenkomt met ‘gewone’ rouw, maar dat ook trauma-specifieke reacties optreden. Vrouwen die al een kind hadden, reageerden minder heftig op het verlies dan (nog) kinderloze vrouwen.

De ervaringen met de professionele begeleiding en de steun van de naaste omgeving waren gemengd en verschilden al naar gelang het moment: vóór, tijdens of na het verlies. Negatieve ervaringen betroffen veelal een als te eenzijdig zakelijk beleefde houding van betrokken artsen en verpleegkundigen, te kort schietende voorlichting, te beperkte nazorg, onhandige reacties van de sociale omgeving en een gebrek aan kennis over de mogelijkheden om met lotgenoten in contact te komen.