Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
Een pasgeborene met bewegingsbeperking van de arm

Van plexuslaesie naar supracondylaire humerusfractuur

Klinische praktijk
Ruud A.F. Verhees
Arnold T. Besselaar
Marijke H. van Aken
Frits H. Jansen
Rolf A.A. Pelleboer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2016;160:A9427
Abstract
Abstract
Sluiten
A neonatal supracondylar humeral fracture resembling a plexus injury

Background

A supracondylar fracture of the distal humerus in the newborn is a rare injury that can occur during a traumatic partus. It can be difficult to make the correct diagnosis soon after birth.

Case description

A neonate, born by a short fundal delivery in an otherwise minimally traumatic partus had reduced movement in the lower left arm on the first day of life. Physical examination and conventional radiography did not reveal any other abnormalities, suggesting a brachial plexus injury. As the arm movement did not improve, two weeks after birth radiographic investigations were repeated and a supracondylar humeral fracture was diagnosed. After a period of immobilisation without a plaster cast, the function of the elbow was completely restored in this otherwise healthy child.

Conclusion

In neonates with a supracondylar humeral fracture clear clinical or radiological signs may be absent. According to the literature, ultrasonography is effective in revealing these fractures at an early stage. Generally, these fractures heal well without a plaster cast.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Achtergrond

Een supracondylaire humerusfractuur bij een pasgeborene is een zeldzaam letsel dat op kan treden tijdens een traumatische partus. Het kan moeilijk zijn de juiste diagnose al kort na de geboorte te stellen.

Casus

Een mannelijke neonaat, die was geboren na kortdurende fundusexpressie tijdens een overigens minimaal traumatische partus, vertoonde 1 dag post partum verminderde beweeglijkheid van zijn linker onderarm. Bij lichamelijk onderzoek en op de röntgenfoto waren er geen verdere afwijkingen, waarop de werkdiagnose ‘plexus-brachialislaesie’ werd gesteld. Omdat de armfunctie onvoldoende herstelde, deden wij 2 weken na de geboorte opnieuw röntgenonderzoek; de diagnose luidde nu ‘supracondylaire humerusfractuur’. Met immobilisatie zonder gips herstelde de elleboogfunctie binnen enkele maanden volledig bij dit overigens gezonde kind.

Conclusie

Bij een pasgeborene met een supracondylaire humerusfractuur kunnen duidelijke klinische en röntgenologische kenmerken ontbreken. Volgens de literatuur is echografie geschikt om dergelijke fracturen in een vroeg stadium aan te tonen. Ook zonder gipsbehandeling herstellen deze fracturen doorgaans goed.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2016;160:A9427
Vakgebied
Beeldvorming
Bewegingsapparaat
Kindergeneeskunde
Auteursinformatie

Catharina Ziekenhuis, Eindhoven.

Afd. Kindergeneeskunde: drs. R.A.F. Verhees, coassistent (thans: huisarts in opleiding, Universiteit Maastricht); drs. M.H. van Aken, aios kindergeneeskunde (thans: kinderarts, Bravis Ziekenhuis, Roosendaal); drs. R.A.A. Pelleboer, kinderarts.

Afd. Orthopedie: drs. A.T. Besselaar, orthopedisch chirurg.

Afd. Radiologie: drs. F.H. Jansen, radioloog.

Contact drs. R.A.F. Verhees (verhees.ruud@gmail.com)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties