Inleiding
de ziekten
De ziekte van Stargardt is een vrijwel uitsluitend autosomaal recessief overervende juveniele maculadegeneratie. De meeste patiënten vertonen centrale gezichtsvelduitval tussen de 5 en 15 jaar en zijn ongeveer 10 jaar na de eerste visusklachten ernstig slechtziend. De ziekte wordt gekenmerkt door fundoscopisch goed zichtbare ‘vissenstaart’-achtige vlekjes in en rond de macula (figuur 1b). Deze vlekjes bestaan uit ophopingen van lipofuscine in het retinale pigmentepitheel. Bij fluorescentieangiografie is hierdoor geen vaatvlies zichtbaar, hetgeen eveneens kenmerkend is voor deze aandoening. In latere fasen van de aandoening worden vaak atrofische veranderingen van de macula zichtbaar. Een elektroretinogram (ERG), dat de totale activiteit van de staafjes of kegeltjes van het netvlies meet, is bij de meeste patiënten niet afwijkend. Een ERG waarbij alleen de kegeltjesfunctie van het centrale deel van het netvlies (de macula) wordt gemeten, is daarentegen vaak wel subnormaal. Bij enkele patiënten kan in het verloop van…
Reacties