Van gen naar ziekte; het hemolytisch-uremisch syndroom als gevolg van mutaties in de regulatie van de alternatieve route van het complementsysteem

- Defective control of the alternative route of the complement system is an important cause of the non-diarrhoea haemolytic uraemic syndrome (HUS). On the endothelial surface, mutations in HF1, MCP and IF predispose to development of HUS. Uncontrolled complement activation on the surface of endothelial cells will damage these cells extensively. Plasmapheresis can be an effective, although temporary, treatment for mutations in HF1 and IF. HUS frequently recurs after renal transplantation in patients with HF1 or IF mutations but not in patients with a mutation of MCP. These genetic defects can be detected by routine diagnostics.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:185-8

Inleiding

de ziekte

De symptomen van het hemolytisch-uremisch syndroom (HUS) zijn duidelijk omschreven: hemolytische anemie, trombocytopenie en nierinsufficiëntie. Recent werd een nieuwe classificatie van HUS gesuggereerd.1 Deze bestaat uit twee categorieën: een eerste groep waarbij de pathogenese bekend is en een tweede categorie waarbij het ontstaansmechanisme nog onduidelijk is. In de eerste categorie is ‘Shiga-like’-producerende Escherichia coli (diarreegerelateerde HUS; D+HUS) de belangrijkste oorzaak. Genetische afwijkingen in de alternatieve route van het complementsysteem worden als nieuw pathogeen mechanisme genoemd. Dit maakt onderdeel uit van niet-diarreegerelateerde HUS; D–HUS. Deze groep wordt in dit artikel behandeld.

Patiënten met een genetische afwijking in het complementsysteem vormen een aanzienlijke groep (zie ‘De populatie’). Dit is tevens belangrijk omdat de gevolgen van deze afwijkingen verstrekkend kunnen zijn.

Over het klinische verloop bij patiënten met een factor H(HF1)-mutatie is een redelijke hoeveelheid informatie bekend.2 De meeste patiënten hebben een intact en een…