Van de poliomyelitisepidemie naar de oprichting van beademingscentra, intensivecareafdelingen en centra voor thuisbeademing

- In 1952, Copenhagen was confronted with a poliomyelitis epidemic that involved the respiratory musculature in large numbers of patients. The anaesthetist B.Ibsen, who established carbon dioxide intoxication due to severe hypoventilation as the cause of death, proposed that the patients be treated by tracheostomy and positive pressure respiration in order to achieve better ventilation than with an iron lung. In the Netherlands, it was decided to organise the control of the epidemics on a nationwide basis. Various hospitals were asked to set up artificial respiration centres. In addition, the Beatrix Fund was set up in order to collect money for combating poliomyelitis. The epidemic reached the Netherlands in 1956. In Groningen University Medical Centre, 74 patients were admitted, of whom 36 had to be ventilated. In two cases, the mechanical ventilation could not be stopped and one of these was ultimately discharged home with chronic ventilation in 1960, thus becoming the first patient in the Netherlands to be given mechanical ventilation at home. The mechanical ventilation centres developed into the intensive care units as we know them today. Most of the forms of treatment now in use are based on the techniques thought up and elaborated by the pioneers working in the mechanical ventilation centres. The latest development in this series is the development of centres for home mechanical ventilation.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:444-9

Samenvatting

In 1952 werd men in Kopenhagen geconfronteerd met een poliomyelitisepidemie die zich bij grote aantallen patiënten tot de ademmusculatuur uitbreidde. De anesthesist B.Ibsen, die een koolzuurintoxicatie door ernstige hypoventilatie als doodsoorzaak vaststelde, stelde voor om de patiënten een tracheostoma te geven en te beademen met positieve druk, om zo een betere ventilatie te bereiken dan met de ijzeren long mogelijk was. In Nederland besloot men de bestrijding van de epidemieën landelijk te organiseren. Verschillende ziekenhuizen werd gevraagd een beademingscentrum te creëren. Daarnaast werd het Beatrixfonds opgericht om gelden te verwerven voor de bestrijding van poliomyelitis. In 1956 kwam de epidemie in Nederland. In het Universitair Medisch Centrum Groningen werden 74 patiënten opgenomen, van wie 36 moesten worden beademd. Bij 2 patiënten kon de beademing niet worden gestaakt. Een van hen werd uiteindelijk in 1960 met beademing naar huis ontslagen en werd zo de eerste thuisbeademingspatiënt in Nederland. De beademingsafdelingen hebben zich ontwikkeld tot de intensivecareafdelingen zoals wij die nu kennen. De behandelvormen die nu worden gebruikt, zijn grotendeels terug te voeren op de technieken die door de pioniers werkzaam op de beademingscentra zijn ontwikkeld. De laatste ontwikkeling in deze reeks is die van de centra voor thuisbeademing.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:444-9