Richtlijnen zijn niet meer weg te denken uit de Nederlandse gezondheidszorg. Binnen vrijwel alle beroepsgroepen in de zorg worden richtlijnen ontwikkeld als basis voor het kwaliteitsbeleid. Verzekeraars en de Inspectie voor de Gezondheidszorg gebruiken richtlijnen als bron om de kwaliteit van zorg te toetsen. Op regionaal en lokaal niveau worden protocollen en samenwerkingsafspraken ontwikkeld op basis van landelijke richtlijnen. Met de implementatie van richtlijnen zit het dus wel goed, zou men kunnen concluderen.
Toch blijkt uit onderzoek naar de implementatie van richtlijnen dat de effecten in de praktijk tegenvallen.1 Als er dan toch verbetering is vastgesteld, betreft deze slechts een deel van de aanbevelingen en vaak niet de uitkomst van zorg. De belemmerende factoren voor de implementatie van richtlijnen zijn veelvuldig onderzocht en kunnen betrekking hebben op de richtlijn, de zorgprofessional, de patiënt en de organisatie.2
Op grond van de hoeveelheid beschikbare kennis zijn de vaak matige effecten…
Reacties