Dames en Heren,
In zijn boek Full house stelt de evolutionair bioloog en essayist Stephen Jay Gould vast dat artsen bij het bespreken van de prognose van een ziekte begrippen als ‘modus’, ‘mediaan’ en ‘gemiddelde’ gebruiken alsof die vaststaande en werkelijk bestaande zaken betreffen en niet slechts abstracties zijn.1 Maar ook wordt een gesprek met de patiënt over het gehele scala van mogelijke uitkomsten als een voorstelling van zaken gezien die niet praktisch is. Aan de hand van zijn eigen ziektegeschiedenis legt Gould uit dat dit onjuist is. Bij hem werd op 40-jarige leeftijd de diagnose ‘abdominaal mesothelioom’ gesteld. Na de operatie vroeg hij zijn arts of zij een goed artikel over de prognose van zijn ziekte kende, waarop zij ontkennend antwoordde.
Zodra hij weer een beetje kon lopen, ging Gould regelrecht naar de medische bibliotheek, bestudeerde de literatuur en leerde dat hij nog maar acht maanden te leven…
Reacties