Uitgangspunten voor een niet-reanimeerbeleid

Klinische praktijk
J.J.M. van Delden
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:268-72

Inleiding

Er is momenteel steeds meer belangstelling voor het formaliseren van niet-reanimeerbesluiten. In veel ziekenhuizen staat het opstellen van een niet-reanimeerbeleid op de agenda van de medisch-ethische commissie. Bovendien mag men verwachten dat van de in voorbereiding zijnde wetgeving over de kwaliteit van het ‘medisch handelen een stimulans zal uitgaan voor het opstellen van protocollen. In dit artikel worden, na een korte schets van het vóórkomen van niet-reanimeerbesluiten, de uitgangspunten voor zo'n beleid besproken. Daarbij komen ook de relevante uitkomsten van recent empirisch onderzoek aan de orde.

Het moet echter eerst duidelijk zijn wat precies onder een niet-reanimeerbesluit wordt verstaan. Uiteraard gaat het om een besluit om niet te reanimeren, maar daarmee is nog niet alles gezegd. Het besluit heeft een aantal karakteristieken die niet direct uit de term blijken. Zo gaat het om een besluit dat wordt genomen op een moment dat niet bekend is of zich wel ooit…

Auteursinformatie

Verpleeghuis Rosendael, Indusdreef 5, 3564 GV Utrecht.

Contact Dr.J.J.M.van Delden

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties