De succesvolle behandelingen voor gemetastaseerd melanoom kunnen nu ook worden ingezet voor patiënten zonder aangetoonde gemetastaseerde ziekte. Dit is allereerst goed nieuws voor deze patiëntengroep, aangezien het risico op terugkeer van de ziekte in de vorm van afstandsmetastasen hiermee aanzienlijk gereduceerd kan worden. Maar deze uitbreiding vormt tevens een nieuwe uitdaging voor de doelmatige inzet van beschikbare oncologische therapieën. Om de gewenste transparantie bij de inzet van deze behandelingen te behouden zou de bestaande onafhankelijke beoordeling van doelmatigheid gewaarborgd moeten worden.
Al decennialang is gemetastaseerd melanoom een van de beruchtste maligniteiten vanwege de onvoorspelbaarheid van de ziekte en de gemiddeld jonge leeftijd van de patiënten. De gevolgen voor zowel de patiënt en de directe omgeving als de maatschappij zijn daarmee vaak groot. Na een lange periode van een schrijnend gebrek aan therapeutische mogelijkheden voor patiënten met gemetastaseerd melanoom is er nu een grote kentering gaande, die zelfs gevolgen heeft voor de manier waarop de behandeling van kanker in het algemeen wordt benaderd.
Hieraan heeft niet alleen verbeterde kennis van de genetische veranderingen die het gedrag van de ziekte bepalen bijgedragen, maar ook toegenomen kennis van het immuunsysteem. De doelgerichte therapieën en immuuntherapie, die met deze kennis ontwikkeld zijn, hebben aanzienlijke winst voor patiënten opgeleverd. Hierbij is de 3-jaarsoverleving bij gemetastaseerde ziekte in de afgelopen 10 jaar verbeterd van rond 10% in de tijd dat alleen chemotherapie (dacarbazine) ingezet werd, naar nu…
Artikelinformatie
Reacties