Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Tuchtrechtspraak voor de gezondheidszorg in Nederland; 1983-2002

Perspectief
F.A.G. Hout
J.M. Cuperus-Bosma†
O.R. de Peuter
J.H. Hubben
G. van der Wal
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:881-6
Abstract
Abstract
Sluiten
Disciplinary measures for healthcare practitioners in the Netherlands 1983-2002

To gain insight into disciplinary proceedings for healthcare practitioners in the Netherlands.

Design

Descriptive, retrospective study.

Method

We examined all first verdicts pronounced by disciplinary boards during the period 1983-2002 involving physicians, dentists, pharmacists and midwifes. The following information was studied: year of the verdict, number and nature of complaints, plaintiff characteristics, types of practitioners accused, verdicts and number of cases appealed and their outcomes.

Results

Disciplinary boards addressed 13,228 complaints during the study period (average 661 per year). The number of complaints increased more rapidly than the number of practitioners. Most complaints concerned physicians (92). The complaint density was highest for physicians; it was higher for general practitioners than specialists and generally higher for surgical specialists than non-surgical specialists. Half of the complaints concerned ‘lack of care or inadequate care’ or ‘incorrect treatment’. The number of complaints that resulted in sanctions decreased during the study period (average 18). The sanction density remained constant throughout the study period (0.25 sanctions per 100 practitioners). The sanction density was highest for physicians and higher for general practitioners than for specialists. Overall, 45 practitioners were permanently struck from the register or had their licence to practice revoked.

Conclusion

There was a slight increase in the number of complaints over the past 20 years. The corrective effects of the disciplinary code are obvious from the number of individuals who were permanently struck from the register or had their license to practice revoked. An increased impact on the quality of care should be sought through prevention and education. Disciplinary jurisprudence warrants more attention in training and continuing educational courses. Publishing verdicts may also increase attention.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:881-6

Samenvatting

Doel

Inzicht krijgen in de tuchtrechtspraak voor de gezondheidszorg in Nederland.

Opzet

Descriptief retrospectief onderzoek.

Methode

Alle uitspraken van de tuchtcolleges in eerste aanleg uit de periode 1983-2002 betreffende artsen, tandartsen, apothekers en verloskundigen werden onderzocht. Bestudeerd werden: jaar van uitspraak, aantal en aard van de klachten, soort klagers, categorieën van aangeklaagde beroepsbeoefenaren, aard van de uitspraken, aantal beroepszaken en aard van de wijzigingen.

Resultaten

Door de tuchtcolleges werden in de onderzoeksperiode 13.228 tuchtklachten behandeld; gemiddeld 661 per jaar. Het aantal tuchtklachten steeg sneller dan het aantal beroepsbeoefenaren. De meeste klachten waren tegen artsen gericht (92). Ook de klachtendichtheid was voor artsen het grootst, voor huisartsen groter dan voor medisch specialisten en voor snijdende specialisten over het algemeen groter dan voor niet-snijdende. De helft van de klachten betrof ‘geen of onvoldoende zorg’ of ‘onjuiste behandeling’. Het aantal klachten dat in een maatregel resulteerde, daalde in de onderzoeksperiode en was gemiddeld 18. De maatregeldichtheid bleef in de onderzoeksperiode constant; 0,25 maatregelen per 100 beroepsbeoefenaren. De maatregeldichtheid was voor artsen het hoogst en voor huisartsen hoger dan voor specialisten. Er waren 45 definitieve doorhalingen en ontzeggingen.

Conclusie

Er was een beperkte stijging van het aantal tuchtklachten over de periode van 20 jaar. De corrigerende effecten van het tuchtrecht blijken duidelijk uit het aantal definitieve doorhalingen en ontzeggingen. Vergroting van effecten op de kwaliteit van zorg dient gezocht te worden in preventie en opleiding. Tuchtrecht verdient meer aandacht in (na)scholing en via publicaties van tuchtuitspraken.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:881-6

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:881-6
Vakgebied
Publieke gezondheidszorg
Auteursinformatie

VU Medisch Centrum, afd. Sociale Geneeskunde, Instituut voor Extramuraal Geneeskundig Onderzoek (EMGO), Van der Boechorststraat 7, 1081 BT Amsterdam.

Universitair Medisch Centrum Groningen, sectie Gezondheidsrecht, Groningen.

Hr.prof.mr.J.H.Hubben, gezondheidsjurist.

Contact Hr.dr.ir.F.A.G.Hout, huishoud- en consumentenwetenschapper; mw.mr.dr.J.M.Cuperus-Bosma†, arts en jurist; hr.drs.O.R.de Peuter, medisch student en stagiair (e.hout@vumc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties