Tsjechow als dokter

- Anton Chekhov (1860-1904) was not only a writer, but also a doctor. One might think that he was primarily concerned with writing, but he also dedicated himself fully to being a doctor. When he had to give up his practice in 1897 upon urgent medical advice, he experienced it as a great loss. As a medic he often felt unsure and believed that he failed in his duties. This did not change the fact that many patients called upon him for assistance. They were probably also fond of him because of his genuine interest in their living conditions and because of his compassion. In terms of his scientific activities, his attempt to have his visit in 1890 to the Russian penal colony Sakhalin recognised as a dissertation failed. In many ways, Chekhov was a hard-working idealist, but one without illusions. Doctors appear as the main character or one of the main characters in 25 of Chekhov's hundreds of stories as well as in various plays. Although Chekhov undoubtedly will have incorporated his own experiences into his works, he did not give a picture of his own medical activities in the doctors he portrayed. A large number of the doctors he describes are depressed, nervous or irritable. Others are naïve and clumsy, while others still are sceptic, cynical or disillusioned. In some of the descriptions the image of Chekhov as a doctor may be observed.

Samenvatting

Anton Tsjechow (1860-1904) was niet alleen schrijver, maar ook dokter. Men zou kunnen denken dat het in zijn leven vooral ging om het schrijven, maar hij heeft zich ook met volle inzet aan zijn dokterschap gewijd. Toen hij in 1897 op dringend medisch advies zijn praktijk moest neerleggen, beleefde hij dat als een groot verlies. Als medicus voelde hij zich vaak onzeker en had hij het idee tekort te schieten. Dat nam niet weg dat vele patiënten zijn hulp inriepen. Wellicht waren zij ook op hem gesteld vanwege zijn ongeveinsde interesse voor hun levensomstandigheden en zijn compassie. Wat zijn wetenschappelijke activiteiten betreft: zijn poging om een verslag van zijn bezoek aan de Russische strafkolonie Sachalin in 1890 als dissertatie erkend te krijgen, strandde. In velerlei opzicht was Tsjechow een hardwerkende idealist, maar een idealist zonder illusies. In 25 van Tsjechows honderden verhalen en in diverse toneelstukken komt een arts als hoofdpersoon of als een van de hoofdpersonen voor. Hoewel Tsjechow ongetwijfeld eigen ervaringen als dokter zal hebben verwerkt in zijn oeuvre, gaf hij met de weergegeven artsen geen beeld van zijn medische werkzaamheden. Een groot aantal van de beschreven artsen is gedeprimeerd, nerveus of prikkelbaar. Anderen zijn naïef en onhandig, weer anderen sceptisch, cynisch of illusieloos. In sommige portretten schemert het beeld van de dokter Tsjechow door.