Tromboseprofylaxe in de algemene chirurgische praktijk anno 2004: rond ingrepen tijdens opname, tijdens dagbehandeling en na gipsimmobilisatie

To determine which thromboprophylactic modalities were used by general surgeons in the Netherlands; to check current clinical practice against national and international guidelines.

Design

Descriptive.

Method

In April 2004 a questionnaire was sent to all 106 surgical practices in the Netherlands with questions regarding the use of thromboprophylaxis before, during and after various surgical interventions. Practice was compared with guidelines from the Dutch Institute for Healthcare Improvement CBO, the Dutch Surgical Association and the American College of Chest Physicians.

Results

We obtained data from 92 (87) surgical practices. Low molecular weight heparin was initiated before surgery by 92 of respondents. Risk factors such as age (72) and prior venous thromboembolism (76) played an important role in determining the thromboprophylactic protocol used. During hospitalisation, variations were seen primarily for operations performed on an out-patient basis: 61 of surgeons gave thromboprophylaxis in this setting. Prolonged thromboprophylaxis after hospital discharge was seldom administered. 54 of surgeons used prolonged thromboprophylaxis after surgery for hip or femur fractures. During cast immobilisation of the upper leg, 79 of all surgeons prescribed thromboprophylaxis.

Conclusion

Current practice regarding thromboprophylaxis during hospitalisation conformed consistently to the guidelines. The guidelines were followed moderately with regard to the use of prolonged thromboprophylaxis following hip fractures. In the absence of clear guidelines, there were striking differences among surgical practices regarding thromboprophylaxis during out-patient care and plaster cast immobilisation.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2511-6

Samenvatting

Doel

Inventarisatie van het gebruik van veneuze tromboseprofylaxe in de Nederlandse chirurgische praktijk; toetsing van de huidige klinische praktijk aan nationale en internationale richtlijnen.

Opzet

Descriptief.

Methode

In april 2004 werd een vragenlijst verstuurd naar alle 106 chirurgische vakgroepen van Nederland, met vragen over het gebruik van tromboseprofylaxe vóór, tijdens en na diverse chirurgische ingrepen. Het beleid werd vergeleken met richtlijnen van het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO, de Nederlandse Vereniging voor Heelkunde en het American College of Chest Physicians.

Resultaten

Er reageerden 92 (87) vakgroepen. Preoperatief startte 92 van de respondenten met laag-moleculaire heparine. Een belangrijke rol in het gevoerde tromboseprofylaxebeleid speelden risicofactoren, zoals leeftijd (72) en eerdere veneuze trombo-embolie (76). Gedurende de opnameperiode bestonden vooral verschillen voor ingrepen die in dagbehandeling werden verricht: 61 van de vakgroepen gaf dan tromboseprofylaxe. Na ontslag uit het ziekenhuis werd tromboseprofylaxe zelden voortgezet. Na de operatieve behandeling van een heup- of femurfractuur gaf 54 van de vakgroepen verlengde tromboseprofylaxe. Bij de behandeling van fracturen met behulp van een bovenbeengips gaf 79 een vorm van tromboseprofylaxe.

Conclusie

Tijdens de opnameperiode was er een uniform tromboseprofylaxebeleid conform de richtlijnen. Richtlijnen met betrekking tot de verlengde tromboseprofylaxe na heupfracturen werden matig gevolgd. Bij dagbehandeling en bij gipsimmobilisatie bestond, bij afwezigheid van heldere richtlijnen, een grote variatie in het gebruik van tromboseprofylaxe.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2511-6