Weinig artsen zullen eraan twijfelen dat het verantwoord is om naast heparine ook intraveneus weefselplasminogeenactivator toe te dienen bij een patiënt met acute longembolie die in shock is.1 De trombolyse met weefselplasminogeenactivator is bedoeld om de hemodynamiek te verbeteren. Maar hoe zit het met de behandeling voor een patiënt met acute longembolie en shock die weliswaar in hemodynamisch stabiele toestand verkeert, maar wel duidelijke tekenen van rechterhartoverbelasting vertoont?
De literatuur zegt hierover dat het tot nu toe onbewezen is dat een snelle verbetering van de hemodynamiek ook leidt tot een betere klinische uitkomst. In toonaangevende internationale richtlijnen staat dat hemodynamisch stabiele patiënten mogelijk baat hebben bij toediening van trombolytica (aanbeveling graad 2C),2,3 op basis van data uit voornamelijk kleine, observationele studies met intermediaire uitkomstmaten, zoals drukveranderingen in de A. pulmonalis. Zelfs als een patiënt alleen bij echocardiografisch onderzoek of CT-angiografie tekenen van rechtsbelasting van het hart vertoont, leidt…
Reacties