Transpositie van de pees van de M. tibialis posterior effectief bij een klapvoet; retrospectief onderzoek met follow-up bij 12 patiënten

To evaluate the results of transposition of the tendon of the M. tibialis posterior in patients with a drop foot.

Design

Descriptive, retrospective and follow-up investigation.

Methods

Surgical treatment was carried out in 12 patients with a drop foot (9 women and 3 men, with an average age of 37 years) in the period 1986-1998. The aetiology of the drop foot was a traumatic or iatrogenic lesion of the peroneal nerve or sciatic nerve in 9 patients and in 3 patients spina bifida occulta, leprosy and a herniation of a lumbar disc respectively. None of the patients had important comorbidity. Treatment consisted of lengthening the Achilles tendon according to Huckstep, transposition of the tibial posterior tendon in two tails to the dorsomedial and dorsolateral side of the foot, and six weeks of immobilisation in plaster of Paris.

Results

The postoperative period was without complications. The treatment improved the heel-toe steppage gait in all patients. None of the 10 patients who had used an orthosis preoperatively still used it at the time of the follow up. Fifty per cent of the patients acquired a dorsiflexion of the foot of more than 0°. The results were in accordance with those in the literature.

Conclusion

Transposition of the tibial posterior tendon is a worthwhile alternative for those patients with a drop foot (and without important comorbidity) who cannot walk satisfactorily with an ankle-foot orthosis.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van het behandelresultaat van transpositie van de pees van de M. tibialis posterior bij patiënten met een klapvoet.

Opzet

Beschrijvend, retrospectief statusonderzoek en naonderzoek.

Methoden

Bij 12 patiënten met een klapvoet die in de periode 1986-1998 operatief werden behandeld (9 vrouwen en 3 mannen met een gemiddelde leeftijd van 37 jaar) was de oorzaak bij 9 een trauma van de N. peroneus of de N. ischiadicus, en bij 3 respectievelijk spina bifida occulta, lepra en een lumbale hernia nuclei pulposi. Geen van de patiënten had belangrijke comorbiditeit. De behandeling bestond uit een achillespeesverlenging volgens Huckstep, transpositie van de pees van de M. tibialis posterior in 2 slippen naar de dorsomediale en dorsolaterale zijde van de voet, en 6 weken gipsimmobilisatie.

Resultaten

Het postoperatief beloop was ongestoord. De behandeling gaf bij alle patiënten een verbetering van het looppatroon. Geen van de 10 patiënten die preoperatief een orthese gebruikten, deed dat na de operatie nog. De helft van de patiënten had een actieve dorsale flexie van de voet die verder reikte dan de neutrale stand (voet haaks op het onderbeen). De resultaten waren, voorzover vergelijkbaar, in overeenstemming met die in de literatuur.

Conclusie

Tibialis-posteriortranspositie is een zinvol alternatief voor patiënten met een klapvoet (en zonder belangrijke comorbiditeit) die met een enkel-voetorthese minder goed uit de voeten kunnen.