Zie ook het artikel op bl. 830.
Inleiding
Belangrijke ontwikkelingen in de natuurkunde en medische technologie hebben geleid tot het huidige geavanceerde diagnostische en therapeutische instrumentarium. Een groot gedeelte daarvan, zoals röntgen-, infrarood-, ultraviolet- en ultrageluidapparatuur, de computertomograaf, de gammacamera, NMR(‘nuclear magnetic resonance’)-apparatuur en de laser, maakt gebruik van straling. De werking van al deze apparatuur is gebaseerd op specifieke interactie van de uitgezonden straling met het getroffen weefsel.
De eerste toepassingen van de laser in de geneeskunde zijn in het begin van de zestiger jaren gekomen. Spectroscopische (bijv. voor identificatie van moleculen door de golflengte-afhankelijke absorptie) en stromingscytometrische (bijv. voor het sorteren en tellen van cellen) toepassingen vinden we voornamelijk in het laboratorium. In de kliniek treffen we vooral toepassingen aan waarbij de laserstraling in directe wisselwerking treedt met de patiënt, bijv. bij bloedstroom(snelheids)meting met de laser-Dopplertechniek1 en bij het gebruik als optisch scalpel. Bekend werd vooral de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties