Toekomstige behoefte aan oogzorg voor patiënten met diabetes mellitus, kosten en effectiviteit

To determine how much vision loss caused by diabetic retinopathy can be prevented in the Netherlands until 2020, and what resources will be needed to do so.

Design

Computer simulation study.

Methods

The population forecasts of the Dutch Central Bureau of Statistics constituted the starting points. The literature provided data on the disease progression and the effectiveness of screening and treatment. A new continuous computer simulation assessed one scenario without eye care and four scenarios with different screening frequencies. Effects were measured in sight gain, costs were based on official charges, benefits included savings on disability facilities and reductions in production losses.

Results

The number of diabetic patients was estimated to increase from 287,000 in 1993 to 406,000 in 2020. Compared with a setting without ophthalmic care, full compliance with official screening guidelines would reduce the prevalence of blindness in 2020 by 45 among type I patients, and by 20 among type II patients. Financial benefits would exceed costs for type I, but not for type II diabetes. While the intensity of eye care would rise, the number of eye examinations would increase approximately in the same proportion, but the number of laser treatments would increase at a much slower rate. 30 more ophthalmologists were estimated to be required in 2020.

Conclusions

The sharp increase in the number of diabetic patients plus the proven effectiveness of photocoagulation will inevitably cause a major rise in the need for ophthalmic care.

Samenvatting

Doel

Bepaling van de behoefte aan oogzorg voor diabetespatiënten in 2020.

Opzet

Computersimulatie-onderzoek.

Methode

Uitgaande van bevolkingsprognosen tot 2050 en literatuurgegevens over incidentie, prevalentie, de kwaliteit van oogheelkundig onderzoek en de effectiviteit van behandelingen met lichtcoagulatie, werd een continue computersimulatie ontwikkeld, waarin deze gegevens werden ingevoerd. Vier verschillende scenario's met oplopende frequentie van screening werden nagerekend in vergelijking met niet-controleren. Effecten werden in visuswinst uitgedrukt. Voor de kostenberekening werd uitgegaan van tarieven, besparingen op invaliditeitsvoorzieningen en verminderingen van produktiekosten.

Resultaten

Het aantal diabetespatiënten nam volgens de schatting tussen 1993 en 2020 toe van 287.000 tot 406.000. In het scenario volgens consensusrichtlijnen zou in 2020 bij patiënten met diabetes type I 45 minder blindheid voorkomen dan zonder screening, bij patiënten met type II 20 minder. Screening was voor diabetes type I in alle scenario's kosteneffectief, voor diabetes type II in geen enkel scenario. In alle scenario's was er meer behoefte aan oogzorg, waarbij het aantal noodzakelijke onderzoeken sterker toenam dan het aantal behandelingen met lichtcoagulatie. In 2020 waren hiervoor naar schatting 30 meer oogartsen nodig.

Conclusie

Door toename van het aantal diabetespatiënten neemt de behoefte aan oogzorg in de komende decennia sterk toe, mede vanwege de effectiviteit van behandeling met lichtcoagulatie.