Onlangs zijn de resultaten van de VERO-trial gepubliceerd.1 In deze trial, waarvan de resultaten elders in dit tijdschrift worden besproken,2 werd het effect van teriparatide ten opzichte van risedroninezuur onderzocht bij postmenopauzale vrouwen met ernstige osteoporose.1 ‘Ernstige osteoporose’ wil zeggen dat de T-score – een maat voor de botmineraaldichtheid – bij inclusie ≤ -1,5 moest zijn en dat er sprake moest zijn van minstens 1 ernstige of 2 matige wervelinzakkingen. De uitkomst van deze studie is dat teriparatide over een periode van 2 jaar superieur is aan risedroninezuur in het voorkómen van wervelfracturen en andere fracturen.
Is de conclusie gerechtvaardigd dat wij teriparatide moeten geven als behandeling van eerste keus en gloort dan het einde van de bisfosfonaten? Hierop is het antwoord wat mij betreft ‘nee’. Men kan de resultaten uit deze studie namelijk niet zomaar doortrekken naar andere bisfosfonaten, zoals zoledroninezuur. Verder kunnen bisfosfonaten ook een…
Reacties