Als altijd strak in het pak, glimmend geschoren en fier rechtop komt meneer Ooms op die mooie voorjaarsdag de spreekkamer in, vriendelijk mijn uitgestoken hand schuddend. Zevenenzeventig jaar oud, kerngezond, slank en kwiek in zijn bewegingen. Als altijd zal ik zijn bloeddruk meten en als altijd verheug ik me al op een exposeetje over het koffiezetapparaat dat meeging op vakantie naar Oostenrijk, over zijn praten tegen de urn met de as van zijn overleden levenspartner Jos of over zijn liefde voor de maagd Maria en de keer dat hij een kaarsje voor haar opstak in Duitsland, waar hij in de tewerkstelling zat in de oorlog. Hij komt echter voor een lelijke bobbel op zijn borst bij de linker oksel, zo groot als een luciferdoosje. De chirurg gebeld en drie maanden later is de diagnose bekend, een sarcoom. ‘De chirurg is vol goede moed, hij gaat het helemaal mooi weghalen en…
Artikelinformatie
Reacties