Systematische aanpak van een moeilijk diagnostisch probleem

Klinische praktijk
P.L.P. Brand
F.D. Muskiet
H.S.A. Heymans
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:2337-40

Dames en Heren,

Elke arts wordt regelmatig geconfronteerd met klinische problemen waarbij niet direct een diagnose te stellen is. Voor zulke gevallen zal men een diagnostische strategie moeten ontwikkelen. De meeste artsen zullen proberen om uit de klachten van de patiënt een bekend klinisch beeld te destilleren. Dit staat bekend als patroonherkenning of als ‘klinische blik’. Van veel ziektebeelden is het patroon echter niet direct herkenbaar. Bovendien blijkt het herkennen van patronen vaak meer afhankelijk van de dokter dan van de patiënt. Diagnosen worden immers vaak gesteld op weinig rationele gronden: veel artsen laten zich bij hun klinische blik leiden door bijvoorbeeld het stokpaardje van de opleider, het gisteren gelezen artikel of een in het verleden gemiste diagnose. Daarom bestaat er door deze diagnostische strategie een groot risico om fouten te maken.12

Het is daarom verstandig om een moeilijk diagnostisch probleem volgens een systematisch denkproces te benaderen. Bij…

Auteursinformatie

St. Elisabeth Hospitaal, afd. Kindergeneeskunde, Willemstad, Curaçao.

Dr.P.L.P.Brand, assistent-geneeskundige (thans: kinderarts, Academisch Ziekenhuis, Beatrix Kinderkliniek, Oostersingel 59, 9713 EZ Groningen); F.D.Muskiet, kinderarts.

Academisch Ziekenhuis, Beatrix Kinderkliniek, Groningen.

Prof.dr.H.S.A.Heymans, kinderarts.

Contact dr.P.L.P.Brand

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties