Dames en Heren,
Een auto-immuunencefalitis (AIE) is een veelal goed behandelbare aandoening, mits de diagnose tijdig wordt gesteld. De verscheidenheid aan klachten waarmee een AIE gepaard kan gaan, maakt snelle herkenning uitdagend. De klachten zijn niet uitsluitend neurologisch van aard, waardoor patiënten in eerste instantie worden gezien door zowel neurologen als psychiaters, geriaters, internisten, MDL-artsen of andere medisch specialisten. Beter inzicht in de ziekte is dan ook voor veel dokters van belang om de ziekte sneller te herkennen.
Patiënt A, een 23-jarige vrouw, werd op verzoek van de huisarts thuis beoordeeld door de psychiater van de crisisdienst vanwege gedragsverandering, angsten, insomnie en hallucinaties. De symptomen waren in de loop van enkele dagen ontstaan. De voorgeschiedenis vermeldde geen bijzonderheden. Bij onderzoek was zij motorisch onrustig en gedesoriënteerd, sprak ze niet en had ze hallucinaties. De psychiater stelde de diagnose ‘eerste acute psychose’ en besloot haar op te nemen op de afdeling Psychiatrie.
Tijdens de opname werden de internist en de neuroloog in consult gevraagd ter uitsluiting van onderliggend somatisch lijden. Oriënterend bloedonderzoek liet geen afwijkingen zien. Gedurende de eerste dagen na opname maakte patiënte meerdere epileptische aanvallen door. Zij werd overgeplaatst naar de afdeling Neurologie en behandeld met valproïnezuur en intraveneuze midazolam. Wij vermoedden een meningo-encefalitis en verrichtten daarom een lumbaalpunctie. De liquor was helder. Bij de celtelling werden 71 x 106/l leukocyten gezien (referentiewaarde: < 5). De glucose-…
Reacties