Stormen in glazen water

Media en historici stonden begin februari uitvoerig stil bij de watersnoodramp van 1953. Als geboren Zeeuw volg ik het allemaal belangstellend. Hoeveel verdriet stormen ook kunnen aanrichten, ze hebben ook iets aantrekkelijks. Ze doorbreken de sleur van grijsgrauwe voor- en naseizoenen, ze fascineren en imponeren. En als ze voorbij zijn, zijn alle dode takken weer uit de bomen en heb je toch zoiets van ‘dat hebben we maar mooi doorstaan’.

Stormen in glazen water kunnen op het eerste gezicht ook heel imponerend lijken. Bij het bekijken van dit nummer vroeg ik me bij drie stukken af: is dit er een?

‘Laat maar even knetteren, dat is wel gezond’

‘Needle spiking’ zou weleens een typisch voorbeeld kunnen zijn. Angstaanjagende verhalen van boze mannen die prikkend met naalden uitgaansgelegenheden langsgaan, deden menigeen thuisblijven. Wat blijkt: er zijn maar heel weinig gevallen beschreven, met nul aanwijzingen voor injectie van middelen (D7140). Misschien iets minder aandacht aan geven? Je brengt mensen zo op een mal idee.

Imponerend lijkt ook de toename van infecties met groep A-streptokokken (D7118). Zo’n infectie is absoluut geen ‘walk-in-the-park’, zoals men het in de VS treffend zegt. Maar weet wel dat de geschiedschrijving is doorspekt met verheffingen van deze infecties. Historisch gezien valt deze hobbel tot nu toe wel mee. Wel een storm misschien, en goed om aandacht aan te geven, maar niet meteen om apocalyptisch over te doen.

Soms ontketenen wij zelf een stormpje, of proberen we dat althans. Al jaren zie ik dat longartsen en orthopeden zelf hun foto’s beoordelen en daarbij niet of nauwelijks het verslag van de radioloog erbij nemen. Zonde van tijd en geld. Laat de radioloog zich beperken tot beoordeling van beelden waar clinici om vragen, zou je denken. Maar je voelt natuurlijk aan je water dat dit tegen zere benen kan schoppen. Een longarts en een orthopeed gooien de knuppel in het hoenderhok en de beroepsvereniging van radiologen reageert weliswaar negatief maar een echte storm, zelfs in een glaasje water, wordt het niet. Meer een briesje (D6281). Dat is dan misschien wel jammer. Laat ’t nou even knetteren, dan kun je daarna op een gezondere manier weer verder. Maar goed, misschien is dat mijn stormenfetisj.