Samenvatting
- Stollingsstoornissen na een schedel-hersentrauma komen relatief vaak voor en vormen een belangrijke factor voor de morbiditeit en sterfte na een trauma capitis.
- In de pathogenese van coagulopathie na een schedel-hersentrauma speelt de expositie van weefselfactor, waar hersenweefsel zeer rijk aan is, een belangrijke rol als initiator van de stollingscascade.
- De coagulopathie bij een schedel-hersentrauma is feitelijk een uiting van het syndroom van diffuse intravasale stolling (DIS).
- Bijkomende hypothermie en acidose vormen, samen met de aanwezige coagulopathie, een trias die tot hoge sterfte leidt. Dit noopt tot een ‘damage control’-beleid in de behandeling van deze cerebrotraumapatiënten.
- Herhaalde evaluatie van de stollingsparameters bij patiënten na een schedel-hersentrauma is geïndiceerd, ook als de initiële waarden normaal zijn.
- De DIS-score, een combinatie van veelgebruikte stollingsparameters, is behalve een maat voor de coagulopathie ook een voorspeller voor de uitkomst en de prognose na een schedel-hersentrauma.
- Primaire en secundaire preventie van coagulopathie en tijdige en doelmatige interventie vormen de belangrijkste pijlers van de behandeling van stollingsstoornissen. Desondanks blijft de sterftekans groot.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2530-5
Reacties