Samenvatting
- Met de gangbare methode voor het detecteren van lymfkliermetastasen onderschat men de frequentie ervan vaak met tientallen procenten.
- Hoe intensiever het onderzoek van lymfklieren, des te groter het aantal metastasen, waarbij vooral microscopisch kleine worden aangetroffen (‘micrometastasen’). Er komen daardoor meer patiënten in een hoger, ernstiger, ziektestadium (stadiummigratie).
- Naast directe methoden om lymfkliermetastasen microscopisch zichtbaar te maken, zijn er ook indirecte moleculaire technieken ontwikkeld (met name de polymerasekettingreactie) die metastasen detecteren door de aanwezigheid van kenmerkende nucleïnezuursequenties. De moleculaire methoden zijn extreem gevoelig, maar kunnen een onacceptabel lage specificiteit hebben. Voorzichtigheid met de moleculaire ultrastagering is geboden.
- De klinische betekenis van de door intensiever onderzoek gedetecteerde micrometastasen is vooralsnog onduidelijk. Bij de schildwachtklierprocedure worden lymfklieren thans veel intensiever en met meer technieken onderzocht dan tot nu toe gebruikelijk was. Dit kan tot stadiummigratie leiden, waarbij vooralsnog niet duidelijk is welk voordeel de patiënt daarvan ondervindt.
- De onzekerheden over de klinische betekenis van micrometastasen zijn zodanig dat observationeel onderzoek, zowel retro- als prospectief, niet veel achter mag blijven bij het ontwikkelen van alsmaar gevoeligere detectiemethoden.
Reacties