Stadiëring van het non-Hodgkin-lymfoom

Zie ook het artikel op bl. 1016.

Voor de stadiëring van zowel de ziekte van Hodgkin als het non-Hodgkin-lymfoom wordt gebruik gemaakt van het Ann Arbor-stadiëringssysteem.1 Deze klinische en pathologische stadiëring heeft bij de ziekte van Hodgkin haar bruikbaarheid bewezen. De samenstelling van groepen patiënten in klinische onderzoekingen kon goed worden gedefinieerd, waardoor duidelijk is geworden dat patiënten in een lager stadium een andere therapie nodig hebben dan patiënten die in een hoger stadium ingedeeld zijn.2 Tevens is inzicht verkregen in het natuurlijke beloop van de ziekte: belangrijke argumenten voor de ‘contiguity theory’ werden door deze wijze van nauwgezet stadiëren verkregen.3

Het non-Hodgkin-lymfoom (NHL) is een heterogeen ziektebeeld bestaande uit lymfekliertumoren van variabele cellulaire oorsprong, verschillend in natuurlijk beloop en reactie op therapie.45 Uitgaande van de zes belangrijkste histopathologische classificaties werd kortgeleden een nieuw classificatiesysteem gevormd om de ‘vertaling’ van het ene systeem in het…