Spontane klinische verbetering bij een COPD-patiënt

Background

Bullous lung emphysema is a progressive disease, which may be partly explained by gradual expansion of bullae. These air-spaces arise after destruction of alveolar lung tissue. In some patients, bullae can merge into a giant bulla comprising more than 30% of the hemithorax. This bulla compresses surrounding relatively healthy lung parenchyma and regression results in improvement of pulmonary function, exertional tolerance and quality of life. This can be achieved with medication, surgery and with new experimental bronchoscopic lung volume reduction therapy.

Case description

A 58-year-old man presented at the outpatient clinic because of exertion-induced dyspnoea. Additional diagnostics revealed bullous lung emphysema in which the left lower lobe had been transformed into a single large bulla over the course of 7 years of monitoring. His exertional tolerance continued to decrease gradually until there was an unexpected spectacular improvement of his lung function. This improvement proved to be caused by spontaneous resorption of the bulla.

Conclusion

Patients with severe bullous lung emphysema may benefit from resorption of large bullae. This mostly requires treatment, but resorption sometimes can be a spontaneous occurrence.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Achtergrond

Bulleus longemfyseem is een progressieve ziekte, mede doordat de bullae geleidelijk expanderen. Deze luchthoudende ruimtes ontstaan door destructie van alveolair longweefsel. Bullae kunnen bij sommige patiënten conflueren tot één grote bulla, die meer dan 30% van de hemithorax in beslag neemt en omliggend relatief gezond longparenchym comprimeert. Regressie van deze grote bulla resulteert in verbetering van de longfunctie, inspanningstolerantie en kwaliteit van leven. Dit kan worden bereikt met medicatie, chirurgie en met nieuwe experimentele bronchoscopische longvolume-reducerende behandelingen.

Casus

Een 58-jarige man meldde zich bij de polikliniek vanwege inspanningsafhankelijke dyspneu. Aanvullende diagnostiek toonde bulleus longemfyseem, waarbij gedurende 7 jaar follow-up de linker onderkwab transformeerde tot één grote bulla. Zijn inspanningstolerantie nam gaandeweg steeds verder af, totdat onverwacht een spectaculaire verbetering van zijn longfunctie optrad. Deze verbetering bleek te berusten op spontane resorptie van de bulla.

Conclusie

Patiënten met ernstig bulleus longemfyseem kunnen baat hebben bij resorptie van grote bullae. Hiervoor is meestal behandeling nodig, maar de resorptie kan een enkele keer ook spontaan optreden.