Inleiding
Zowel in de eerste- als in de tweedelijnsgezondheidszorg wordt gestreefd naar de ontwikkeling van ‘ideale’ normen en (of) protocollen voor goede medische zorg. Deze ontwikkelingen zijn bedoeld om de aanpak van specifieke medische problemen te verbeteren en te stroomlijnen, en om richtlijnen op te stellen voor optimaal medisch handelen.12 Het hanteren van dergelijke richtlijnen heeft belangrijke gevolgen; zo kan het medisch handelen van individuele artsen op zijn kwaliteit worden beoordeeld en kunnen de kosten van de gezondheidszorg worden teruggebracht.
Het ontwikkelen van algemene richtlijnen geschiedt doorgaans op basis van het consensusmodel: een groep huisartsen bespreekt een bepaalde klacht of ziekte en formuleert richtlijnen voor de behandeling ervan. Uit onderzoek naar het effect van dergelijke richtlijnen blijkt echter dat artsen nogal eens de hand lichten met de aanbevolen gedragslijn.34 Dit zou kunnen betekenen dat huisartsen minder efficiënt te werk gaan dan de ontwerpers van de richtlijnen…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties