'Severe acute respiratory syndrome' (SARS): epidemiologie, kliniek, diagnostiek en preventie

- Severe acute respiratory syndrome (SARS) is caused by a recently identified Coronavirus (SARS-CoV).

- The clinical symptoms are non-specific and during the first few days in particular, are not clinically distinguishable from those of many other viral or bacterial infections. The majority of infected patients develop pneumonia within a week of the first symptoms appearing.

- Since November 2002 the virus has spread from South China to almost 30 other countries, where about 8500 infected individuals have been registered; about 800 people have already died from the disease (9.5).

- The number of infected persons includes a noticeably high percentage of health workers. This fact underlines the importance of good infection prevention measures for each patient contact.

- The implementation of hygienic measures requires attention, because the infection of personnel in Toronto hospitals still occurred after the virus and transmission routes were known.

- It appears that transmission can be prevented with relatively simple precautions, as long as these are consistently implemented. Early recognition and isolation of a possible source are an essential part of this.

- SARS is a group A notifiable disease (report if suspected).

- In the Netherlands the general practitioner has a prominent role in assessing and treating individuals who are infected or might be infected with SARS-CoV. A protocol and a detailed action plan are available.

- In addition to this hospitals should be prepared for the initial reception of a patient with SARS, who presents directly to the outpatients' clinic or Casualty Department.

Samenvatting

- ‘Severe acute respiratory syndrome’ (SARS) wordt veroorzaakt door een recent geïdentificeerd Coronavirus (SARS-CoV).

- De klinische symptomen zijn niet specifiek, vooral in de eerste dagen zijn ze klinisch niet te onderscheiden van die bij vele andere virale of bacteriële infecties. De meeste geïnfecteerde patiënten krijgen binnen een week na aanvang van de klachten een longontsteking.

- Sinds november 2002 is het virus vanuit Zuid-China verspreid over bijna 30 landen, waar circa 8500 geïnfecteerde individuen zijn geregistreerd; circa 800 personen kwamen al aan de ziekte te overlijden (9,5).

- Opvallend is het hoge percentage van gezondheidszorgmedewerkers onder de geïnfecteerde personen. Dit gegeven benadrukt het belang van goede infectiepreventiemaatregelen bij elk patiëntcontact.

- De uitvoering van hygiënische maatregelen verdient aandacht, want besmetting van personeel in de ziekenhuizen van Toronto vond nog plaats nadat het virus en de transmissieroutes bekend waren.

- Het blijkt dat overdracht met relatief eenvoudige voorzorgsmaatregelen, mits consequent uitgevoerd, te voorkómen is. Vroegtijdige herkenning en isolatie van een mogelijke bron zijn hierbij essentieel.

- SARS is een meldingsplichtige ziekte volgens groep A (melden reeds bij vermoeden van de ziekte).

- In Nederland krijgt de huisarts een prominente rol bij de beoordeling en de behandeling van (mogelijk) met SARS-CoV geïnfecteerde individuen. Een protocol en een gedetailleerd draaiboek zijn beschikbaar.

- Daarnaast dienen ziekenhuizen voorbereid te zijn op de eerste opvang van een patiënt met SARS die zich rechtstreeks tot de polikliniek of de afdeling Spoedeisende Hulp wendt.