Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
De 100e NHG-standaard

Samenvatting NHG-standaard ‘Buikpijn bij kinderen’

Klinische praktijk
Wietze H. Eizenga
Marieke J. Gieteling
Marjolein Y. Berger
Roeland M.M. Geijer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2013;157:A6191
Abstract
Abstract
Sluiten
Summary of the NHG guideline ‘Abdominal pain in children’, the 100 NHG guideline

  • The Dutch College of General Practitioners (NHG) guideline ‘Abdominal pain in children’ was published in September 2012.

  • The guideline distinguishes between children with acute abdominal pain (≤ 1 week) and chronic abdominal pain (> 1 week).

  • Abdominal pain can be caused by an underlying somatic condition or can have a functional nature.

  • The chance of finding a somatic cause is far higher in children with acute abdominal pain than in children with chronic abdominal pain. In children with acute pain the emphasis is on diagnosis, whereas in children with chronic pain it is on treatment.

  • Additional investigations in children without indications for a somatic cause can be limited to urinary investigation.

  • Most children with functional abdominal pain can be treated by their GP. This treatment consists of explanation and advice to the patient and his or her parents, with the aim of providing reassurance.

  • In children with continued severe functional abdominal pain, consultation with or possible referral to the paediatrician is advised.

    • Conflict of interest and financial support: disclosure forms provided by the authors are available along with the full text of this article at www.ntvg.nl; search for A6191, click on ‘Belangenverstrengeling’ (‘Conflict of interest’).

Samenvatting

  • In september 2012 verscheen de NHG-standaard ‘Buikpijn bij kinderen’

  • De standaard maakt onderscheid tussen kinderen met acute buikpijn (≤ 1 week) en niet-acute buikpijn (> 1 week).

  • De oorzaak van de buikpijn kan het gevolg zijn van een onderliggende somatische aandoening of deze kan functioneel van aard zijn.

  • De kans op het vinden van een somatische oorzaak bij kinderen met acute buikpijn is veel groter dan bij kinderen met chronische buikpijn. Het accent bij kinderen met acute buikpijn ligt op diagnostiek, bij kinderen met chronische buikpijn op de behandeling.

  • Aanvullend onderzoek bij kinderen met buikpijn zonder aanwijzingen voor een somatische oorzaak kan beperkt blijven tot urineonderzoek.

  • De meeste kinderen met functionele buikpijn kunnen worden behandeld door de huisarts. Deze behandeling bestaat uit uitleg en adviezen aan patiënt en diens ouders en deze beoogt geruststelling.

  • Bij kinderen met aanhoudende ernstige functionele buikpijn wordt overleg met of eventueel verwijzing naar de kinderarts aanbevolen.

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2013;157:A6191
Vakgebied
Maag-darm-leverziekten
Kindergeneeskunde
Huisartsgeneeskunde
Auteursinformatie

Nederlands Huisartsen Genootschap, afd. Richtlijnontwikkeling en Wetenschap, Utrecht.

Drs. W.H. Eizenga, drs. M.J. Gieteling en dr. R.M.M. Geijer, huisartsen.

UMC Groningen, afd. Huisartsgeneeskunde, Groningen.

Prof.dr. M.Y. Berger, huisarts.

Contact drs. W.H. Eizenga (w.eizenga@nhg.org)

Verantwoording

Belangenconflict en financiële ondersteuning: formulier met belangenverklaringen zijn beschikbaar bij dit artikel op www.ntvg.nl (zoeken op A6191, klik op ‘Belangenverstrengeling’).
Aanvaard op 7 maart 2013

Auteur Belangenverstrengeling
Wietze H. Eizenga ICMJE-formulier
Marieke J. Gieteling ICMJE-formulier
Marjolein Y. Berger ICMJE-formulier
Roeland M.M. Geijer ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Met interesse las ik het artikel over de Richtlijn 'Buikpijn bij Kinderen' voor de huisarts.

Het is positief dat deze Richtlijn er is. De huisarts ziet regelmatig kinderen met buikpijn, kent de sociale context goed en zal bij goede toepassing van de Richtlijn meer kinderen zelf kunnen behandelen c.q. vervolgen.

De tekst geeft mij aanleiding tot enkele opmerkingen:

- de vermelding 'bij vermeende appendicitis wordt urine-onderzoek aanbevolen': deze zinsnede komt mij vreemd voor als deze zonder uitleg of onderbouwing wordt vermeld. Het klinkt niet logisch

- bij aanwijzingen voor coeliakie wordt aanbevolen om het kind te verwijzen naar de kinderarts-MDL. Dit lijkt me wat overdreven. De algemeen kinderarts lijkt me in alle ziekenhuizen goed in staat om een kind op coeliakie te onderzoeken en hiervoor te behandelen. Indien nodig zal hij overleg voeren met de kinderarts-MDL.

Het lijkt me niet de bedoeling om in Nederland kinderen primair naar kinderarts-subspecialisten te verwijzen, maar deze eerder te reserveren voor bijzondere en specialistische problemen.

Ben Semmekrot, kinderarts, Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis Nijmegen