Ronde blokken door vierkante gaten

Afgelopen week sprak ik een jonge academisch medisch specialist die het besluit had genomen het roer om te gooien. Na een half leven keihard werken was het lijf gaan protesteren en dat leek samen te hangen met het werk. Allemaal net op het moment dat potentie veranderde in de gedroomde realiteit.

Het gesprek ging over de kwestie of die droom wel een authentieke, eigen droom was of dat die door de omgeving gecreëerd was. Dokters zijn vaak ambitieuze, capabele en consciëntieuze mensen. We cultiveren die eigenschappen ook. We zijn geen ‘quitters’ en stellen hoge eisen aan onszelf. Dat maakt ons niet per se goed in het kiezen van de juiste eisen. Bovendien is het bij onze lange opleidingstunnels onvoorspelbaar wie we zijn als we er meer dan 10 jaar later aan de andere kant uitkomen. Is dit nog steeds de patiëntenpopulatie die mij energie geeft? Kan ik dit werk blijvend fysiek aan? Hoe verandert het ouderschap mij?

‘Past ons doel nog bij wie we aan het worden zijn?’

Het getuigt van wijsheid en moed om na het bereiken van het hoogste doel te kiezen voor een ander pad. Dat is bijzonder, maar ik kan zonder lang nadenken meer dan een handvol mensen noemen uit mijn persoonlijke omgeving die dat ook hebben gedaan. Ik voelde mij zelf tijdens mijn opleiding ook als een rond blok dat door een vierkant gat werd geslagen. Ik kwam er hoekiger uit dan ik erin ging en het heeft veel tijd gekost om dat weer een beetje bij te schaven.

Zou het niet getuigen van collectieve wijsheid en moed als we op een meer structurele basis spraken over de vraag of ons doel nog past bij wie wij aan het worden zijn? En kunnen we die doelen misschien een beetje veranderen om ruimte te bieden aan een grotere verscheidenheid van menstypes? Kunnen we op een andere manier invulling geven aan onze levenslange en ambitieuze carrièretrajecten, zodat er ergens ruimte ontstaat voor andere belangrijke onderdelen van het leven? Een gesprek hierover zou bijdragen aan een beroepsgroep van zogenaamde ‘well rounded individuals’ en daaraan zie ik geen nadelen.

In dit nummer wordt aandacht besteed aan coaching van aiossen (D6402). We kijken daar vaak naar vanuit het perspectief van de burn-outpreventie, maar er zijn veel belangrijker vragen die met een coach kunnen worden benaderd.