Richtlijnen voor actieve opsporing van visuele stoornissen bij mensen met een verstandelijke handicap

- Visual impairment is more frequent among people with intellectual disability than among the general population. Because the diagnosis often fails to be made in this group screening is justified. Timely recognition may have consequences for prevention and treatment. Therefore, a consensus statement has been developed by the Dutch associations of physicians for intellectual disability, general practitioners, ophthalmologists, paediatricians, youth health physicians and orthoptists. Specialized ophthalmological assessment of all young children with retarded development is recommended, as well as assessment of visual function at the ages of 3, 6, 12 and 18 years and every 5 years from the age of 45. In adults with Down's syndrome, an additional assessment at the age of 30 is recommended for detection of age-related cataract and (increased) refractive errors. Most people can be assessed by the general practitioner, using normal methods. Diagnostic methods applicable in insufficiently co-operative people have been recommended. Low-threshold regional expert centres for diagnosis in children and adults who are difficult to assess and for specialized guidance would be advisable.

Samenvatting

Visuele stoornissen komen bij mensen met een verstandelijke handicap meer voor dan in de algemene bevolking. Omdat er mogelijk een aanzienlijke onderdiagnostiek is, lijkt een actief opsporingsbeleid in deze groep gerechtvaardigd. Immers, tijdige opsporing heeft vaak consequenties voor preventie en behandeling. Daarom zijn door een consensuswerkgroep richtlijnen ontwikkeld, waarin specialistisch oogheelkundig onderzoek van alle jonge kinderen met een verstandelijke handicap wordt aanbevolen, evenals onderzoek van de visuele functie op de leeftijd van 3, 6, 12 en 18 jaar en vanaf de leeftijd van 45 jaar elke 5 jaar. Voor volwassenen met het syndroom van Down wordt een extra onderzoek op de leeftijd van 30 jaar aanbevolen voor de opsporing van leeftijdgebonden cataract en (toegenomen) refractieafwijkingen. Het merendeel van de personen met een verstandelijke handicap is met de gebruikelijke methoden door de huisarts te onderzoeken. Tevens worden aanbevelingen gedaan voor de te gebruiken onderzoeksmethoden bij onvoldoende coöperatieve personen, evenals voor de behandeling en begeleiding. Het is wenselijk dat voor moeilijk te onderzoeken en te behandelen personen een laagdrempelige verwijsmogelijkheid wordt gecreëerd binnen de regio's, bijvoorbeeld via een samenwerkingsverband van een centrum voor verstandelijk gehandicapten, een afdeling oogheelkunde en een visueel adviescentrum.