Zie ook het artikel op bl. 2414.
Om het lange-termijnresultaat van behandeling van een meniscusletsel te kunnen beoordelen, dienen we te beschikken over een grote groep patiënten met een meniscusletsel zonder bijkomende intra-articulaire pathologische afwijkingen die operatief dan wel conservatief zijn behandeld. Tijdens de duur van de follow-up (die minimaal 20 jaar dient te bedragen) mag geen nieuwe schade aan het gewricht ontstaan. Er zijn daarbij dan nog vele variabelen die invloed op het eindresultaat kunnen hebben, zoals open of artroscopische meniscectomie, partiële of totale meniscectomie, preëxistente asdeviatie en mate van activiteit (bij sport, in beroep). Prospectieve, gerandomiseerde onderzoeken die met al deze factoren rekening houden, zijn echter niet voorhanden.
De indicatie tot meniscectomie was 20-30 jaar geleden vaak gebaseerd op onduidelijke knieklachten – de meniscus werd als een soort appendix van de knie beschouwd en verwijderd zonder dat er rekening gehouden werd met zijn complexe functie. Hoe kleiner de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties