Resultaten en complicaties van vaginale correctie van prolapsus vaginae et uteri, met of zonder incontinentia urinae; een prospectief onderzoek

– Between 1985 and 1987, 191 consecutive patients with a genital prolapse combined in 50 of the cases with urinary incontinence, underwent a vaginal repair with or without hysterectomy in the Ikazia hospital, Rotterdam. In a prospective study design, results and complications were assessed 4 and 12 months after the procedure. Mortality was 1, morbidity was low; bladder or bowel injury did not occur. Vaginal prolapse recurred after 4 and 12 months in 4 and 6 of the patients, respectively. Of patients with involuntary loss of urine 31 still complained of incontinence 4 months after the operation; after one year this percentage was 49. Dyspareunia was a frequent complaint (41), probably as a result of the posterior vaginal repair which was performed in all patients. We conclude that vaginal repair, with or without hysterectomy, allows successful treatment of genital prolapse, but is less satisfactory for the treatment of urinary incontinence, and a frequent cause of dyspareunia.

Samenvatting

Om inzicht te krijgen in de complicaties op korte en lange termijn van een gestandaardiseerd uitgevoerde vaginale correctie van prolapsus vaginae et uteri, werd in het Ikazia Ziekenhuis, Rotterdam, een prospectief onderzoek uitgevoerd bij 191 opeenvolgende patiënten die langs vaginale weg geopereerd werden in de periode 1985-1987. Bij 50 van de patiënten was de aandoening gecombineerd met incontinentia urinae. Ruim de helft van het aantal patiënten onderging behalve de prolapsplastiek tevens een vaginale hysterectomie. De resultaten en complicaties van de ingreep werden na 4 en 12 maanden beoordeeld. De sterfte na de ingreep bedroeg 1. De morbiditeit was gering; blaas- en (of) rectumlaesies deden zich niet voor. Het aantal prolapsrecidieven was 4 na 4 maanden, 6 na 1 jaar. Van de patiënten met ongewild urineverlies bleek 4 maanden na de operatie nog 31 incontinent te zijn voor urine en na een jaar 49. Dyspareunie kwam frequent voor (41), waarschijnlijk als gevolg van de bij alle patiënten uitgevoerde achterwandplastiek. Wij concluderen dat de door ons uitgevoerde standaard-prolapsplastiek, met of zonder vaginale hysterectomie, een goede behandeling is voor prolapsus vaginae et uteri, maar minder goed voldoet als behandeling van incontinentia urinae en bij veel patiënten dyspareunie kan veroorzaken.