In de rubriek Stand van zaken verschijnen regelmatig bijdragen over methoden die gebruikt worden bij het opzetten van wetenschappelijk onderzoek. De artikelen in deze serie illustreren op begrijpelijke wijze wat een bepaalde methode behelst, zonder dat hier uitvoerige methodologische kennis voor nodig is. Zowel oude als nieuwe methodologische principes worden zo inzichtelijk gemaakt voor artsen die klinische onderzoeken goed willen interpreteren.
Samenvatting
- De accuratesse van diagnostische tests is uitermate belangrijk, want vertekende testresultaten kunnen leiden tot verkeerde keuzes in de klinische praktijk.
- In diagnostisch accuratesseonderzoek wordt een diagnostische test, model of strategie vergeleken met de referentiestandaard, dat wil zeggen de best mogelijke manier om de aan- of afwezigheid van de betreffende ziekte vast te stellen.
- Problemen met de referentiestandaard leiden tot vertekening ('bias') in de resultaten van de onderzochte test. De overkoepelende term hiervoor is 'verificatiebias'.
- Verificatiebias ontstaat doordat de referentiestandaard niet bij alle patiënten kan worden toegepast, doordat de onderzoekers verschillende referentiestandaarden gebruiken of doordat er überhaupt geen goede referentiestandaard is.
- Vaak is er voor de genoemde problemen wel een correctiemogelijkheid die, als hij transparant en reproduceerbaar wordt toegepast, bruikbare diagnostische informatie oplevert.
- Clinici die een diagnostische test gebruiken, moeten terdege rekening houden met mogelijke verificatiebias.
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A7202
Reacties