De gerenommeerde internist Pieter Klaesz Pel (1852-1919) groeide op in Drachten als zoon van een arts. Hij doorliep het gymnasium te Sneek, studeerde geneeskunde te Leiden en promoveerde daar in 1876 op ‘De koortsverwekkende werking van digitaline’. Na een studiereis langs Parijs, Berlijn en Wenen werd hij assistent en al snel de rechterhand van prof. Barend Stokvis te Amsterdam. In 1877 werd hij aan de Amsterdamse universiteit tot lector benoemd, in 1883 tot gewoon hoogleraar (figuur).
In zijn inaugurele rede schetste Pel hoezeer de geneeskunde in de loop van de 19e eeuw was veranderd:1 ‘Wat leert in dit opzicht een terugblik op het verleden? Voorheen voornamelijk dogmata, empirie zonder methode, autoriteitsgeloof en abstracte redeneringen…. En thans? Strenge handhaving en toepassing der natuurwetenschappelijke methoden van onderzoek, objectief onderzoek van het zieke individu, nauwkeurige localisatie der ziekten, onvermoeid vorschen naar het ontstaan, de verklaring, de betekenis en den samenhang der…
Artikelinformatie
Reacties