artikel
Jaak Vossen overleed op 30 april 2019 op 81-jarige leeftijd. Hij studeerde geneeskunde in Leuven (België) en werkte na zijn specialisatie tot kinderarts in 1968 in het Academisch Ziekenhuis Leiden, tegenwoordig het Leids Universitair Medisch Centrum. Hij promoveerde in 1975 op de ontwikkeling van B-lymfocyten, met name die in het beenmerg. Hij was van 1979-2002 hoogleraar pediatrische immunologie.
Hij werkte als pionier bij de eerste stamceltransplantaties bij kinderen, die werden uitgevoerd in 1968, samen met de kinderartsen J. de Koning en L.J. Dooren, en de nestoren van het transplantatieonderzoek D.W. van Bekkum en J.J. van Rood. Naast allround kinderarts was hij internationaal expert in transplantatie-immunologie. Diepgaande kennis van pathofysiologie zag hij als basis voor optimale behandeling van de patiënt.
Jaak was intensief betrokken bij de landelijke werkgroep Immuundeficiënties en de Nederlandse Vereniging voor Immunologie (NVVI), waarvan hij in de periode 1989-1995 voorzitter was. Tijdens het NVVI-congres in 1996 gaf hij zijn lezing als Van Lochem-laureaat. Ook internationaal bouwde Jaak aan samenwerking op het gebied van stamceltransplantatie bij kinderen. Hij was lang actief in de European Society for Blood and Marrow Transplantation (EBMT), de European Society for Immunodeficiencies (ESID) en de European Society for Paediatric Infectious Diseases (ESPID).
Kenmerkend was zijn bescheidenheid tijdens congressen en bijeenkomsten, zelden op de voorgrond en het liefst buiten de schijnwerpers. Het tekent hem dat hij in een tv-programma vertelde dat hij het meest onder de indruk was van de moed van de kinderen en hun ouders bij het ondergaan van een stamceltransplantatie. Ondanks zijn verminderde gezondheid was hij afgelopen najaar als eregast nog aanwezig bij het jubileumsymposium ‘50-jaar stamceltransplantatie bij kinderen’.
Gesprekken met Jaak waren waardevolle momenten, ook na zijn emeritaat. Wij herinneren hem als een warme, inspirerende en dierbare collega.
Reacties