Zie ook de artikelen op bl. 452 en 453.
Sinds het einde van de vorige eeuw ondergaat het medisch onderwijs grote veranderingen. Dit geldt niet alleen voor Nederland. Ook buiten onze landsgrenzen woedt de geest van vernieuwing in zowel de initiële opleiding als de medisch-specialistische vervolgopleidingen.1 In Nederland hebben de 8 medische faculteiten en academische ziekenhuizen (universitair-medische centra; UMC’s) de aanzet voor de verandering gegeven, maar ook binnen de niet-academische ziekenhuizen zijn veel initiatieven tot vernieuwing genomen.
In meerdere opzichten vormen die veranderingen een breuk met het verleden. Ofschoon alle faculteiten hun eigen signatuur hebben behouden, zijn er gezamenlijke kenmerken, zoals integratie van kliniek en prekliniek, thematisch in plaats van disciplinegebonden aanbieden van de stof, grote aandacht voor de ontwikkeling van professioneel gedrag, contextgerelateerd leren, kleinschalig onderwijs en eigen verantwoordelijkheid van de student voor het leerproces. Voorts is in enkele curricula het 6e jaar geprogrammeerd als schakel naar…
Reacties