Preventie van decubitus met drukreducerende zitkussens

Objective

Analysis of the effectiveness of pressure-reducing seat cushions.

Design

Literature review.

Method

Investigation of the literature yielded 8 relevant studies. These studies encompassed three clinical trials with a total of 296 patients, and five laboratory experiments with a total of 107 subjects, including patients. The publications were written at level A (RCT and meta-analysis) and level B (other study forms) according to the principles of evidence-based medicine. Both the pressure parameters of the pressure-reducing seat cushion and the development of pressure ulcers were used as measures for outcome. A 7.6 cm foam cushion was used as reference; it was not considered as one of the pressure-reducing systems.

Results

Two studies compared different types of air seat cushions with a foam/gel seat cushion. The best distribution of pressure was found for the air compartment seat cushion. This type of seat cushion provided the smallest contact surface with high pressures. Three studies compared the pressure-reducing systems with a 7.6 cm foam cushion. The methodologically most solid one of these three studies found a lower incidence of sitting-related pressure ulcers for users of a pressure-reducing system (0.9 vs. 6.7%; p = 0.04). The two other studies had too low a power to show significant differences. These two compared different types of foam/gel seat cushions and a low profile air seat cushion and found no significant differences in distribution of pressures. One study compared various foam cushions of differing thickness and found that foam cushions most optimally distributed pressure at a thickness of 8 centimetres.

Conclusion

Pressure-reducing systems are effective in preventing pressure ulcers. Within the group of pressure-reducing systems, the air compartment seat cushion has the best pressure-distributing properties.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Doel

Analyse van de effectiviteit van anti-decubituszitkussens.

Opzet

Literatuuronderzoek

Methode

In de database van PubMed werden 8 geschikte studies gevonden. Onder deze studies waren 3 klinische onderzoeken met in totaal 296 patiënten en 5 laboratoriumexperimenten met in totaal 107 proefpersonen, waaronder patiënten. In bewijskracht werd onderscheid gemaakt tussen niveau A (RCT en meta-analyse) en niveau B (overige vormen van onderzoek). De uitkomstmaten waren de drukparameters van de anti-decubituszitkussens en het ontstaan van decubitus. Een foamzitkussen van 7,6 cm dikte werd beschouwd als basisvoorziening; deze werd niet tot de drukreducerende systemen gerekend.

Resultaten

In 2 studies waren verschillende typen luchtzitkussens met een gel/foamzitkussen vergeleken. De drukverdeling was het best bij het luchtcompartimentszitkussen. Dit type zitkussen gaf het kleinste contactoppervlak met hoge drukken. In 3 studies waren drukreducerende systemen vergeleken met een 7,6 cm foamkussen. De methodologisch beste studie van deze 3 liet zien dat een drukreducerend systeem een lagere incidentie van zitgerelateerde decubitus geeft (0,9 vs. 6,7%; p = 0,04). De andere 2 studies waren te klein om significante verschillen te laten zien. Bij onderlinge vergelijking van verschillende typen gel/foamzitkussens en een laagprofielluchtkussen waren geen significante verschillen in drukverdeling gevonden. Uit een vergelijking van foamkussens van verschillende dikte bleek dat de drukverdeling optimaal was bij 8 cm dikte.

Conclusie

Drukreducerende systemen zijn effectief in de preventie van decubitus. Van deze systemen heeft het luchtcompartimentszitkussen de beste drukverdelende eigenschappen.