Prevalentie van asymptomatische cardiale ischemie bij mannen met diabetes mellitus type 1

To establish the prevalence of ‘silent ischaemia’ of the myocardium in male patients with type 1 diabetes mellitus using a non-invasive cardiac examination, and to determine what clinical variables are related to silent ischaemia.

Design

Prospective, cross-sectional.

Method

Males aged 20-69 years who visited the outpatient department of Internal Medicine of the De Weezenlanden Hospital in Zwolle between 1 February 1992 and 31 January 1995, and who showed no symptoms of ischaemic cardiopathy (angina pectoris, myocardial infarction or arrhythmias) or of chronic obstructive pulmonary disease, were examined for cardiac ischaemia by means of a 24-hour Holter registration and a perfusion scintigram after administration of dipyridamol. In order to demonstrate a possible connection between cardiovascular risk factors and silent ischaemia, the patients with an abnormal and those with a normal scintigram were compared by means of multivariate analysis.

Results

Data were collected on 92 successive patients, with a median age of 40 years (range 22-69). There were 19 patients (21) with an abnormal myocardial scintigram. On average they were older and had a longer history of diabetes mellitus. An abnormal Holter registration was observed in 14 patients (15), abnormality of either the Holter registration or the myocardial scintigram in 28 patients (30) and abnormality of both the myocardial scintigram and the Holter registration in 5 patients (5). The duration of the diabetes mellitus, and a diastolic blood pressure ≥ 90 mm Hg were statistically significant and independent predictors of an abnormal myocardial scintigram (relative risks 1.08 and 3.4 per year, respectively).

Conclusions

The prevalence of cardiac ischaemia in males with type 1 diabetes mellitus without cardiac symptoms is approximately 20. Abnormal test results were associated with a longer duration of the diabetes mellitus and a diastolic blood pressure ≥ 90 mm Hg.

Samenvatting

Doel

Vaststellen van de prevalentie van cardiale ‘stille ischemie’ bij mannelijke patiënten met diabetes mellitus type 1 met behulp van niet-invasief cardiaal onderzoek, alsmede het beoordelen welke klinische variabelen samenhangen met stille ischemie.

Opzet

Prospectief, dwarsdoorsnedeonderzoek.

Methode

Mannen van 20-69 jaar die wegens diabetes mellitus type 1 een polikliniek Inwendige Geneeskunde van Ziekenhuis De Weezenlanden te Zwolle bezochten in de periode 1 februari 1992-31 januari 1995 en die geen klachten hadden van ischemisch hartlijden (angina pectoris, een hartinfarct of ritmestoornissen) of chronisch obstructief longlijden, werden onderzocht op cardiale ischemie door middel van een 24-uurs-Holter-registratie en een perfusiescintigrafie na toediening van dipyridamol. Teneinde een mogelijke samenhang tussen cardiovasculaire risicofactoren en stille ischemie aan te tonen, werden de patiënten met een afwijkend en een normaal scintigram vergeleken door middel van multivariate analyse.

Resultaten

Er werden gegevens verzameld van 92 achtereenvolgende patiënten, met een mediane leeftijd van 40 jaar (uitersten: 22-69). Er waren 19 patiënten (21) met een afwijkend myocardscintigram. Zij waren gemiddeld ouder en langer bekend wegens diabetes mellitus. Een afwijkende uitslag van de Holter-registratie werd gevonden bij 14 patiënten (15), een afwijkende uitslag van Holter-registratie of myocardscintigrafie bij 28 patiënten (30) en zowel een afwijkend myocardscintigram als een afwijkende uitslag van Holter-registratie bij 5 patiënten (5). De duur van de diabetes mellitus en een diastolische bloeddruk ≥ 90 mmHg waren statistisch significante en onafhankelijke voorspellers van een afwijkend myocardscintigram (relatief risico respectievelijk: 1,08 en 3,4 per jaar).

Conclusies

De prevalentie van cardiale ischemie bij mannen met diabetes mellitus type 1 zonder cardiale klachten is ongeveer 20. Positieve testuitslagen hingen samen met een langere duur van de diabetes mellitus en de aanwezigheid van een diastolische bloeddruk ≥ 90 mmHg.