Vertrouwen, de hoeksteen van medische zorg, is niet langer vanzelfsprekend, maar moet voortdurend worden waargemaakt. Hoe kan men controleren of medische dienstverlening van voldoende kwaliteit is en hoe kan men het leveren van prestaties stimuleren tot een zo hoog mogelijk niveau bereikt wordt? Kunnen wij het begrip ‘kwaliteit’ op bruikbare wijze definiëren en op grond daarvan meetmethoden en -instrumenten ontwikkelen om deze vragen te beantwoorden?
Bij verschillende dienstverlenende sectoren van de maatschappij zijn prestatie-indicatoren geïntroduceerd. Zoals het woord ‘indicator’ al aangeeft, is het een aanduiding en geen precieze meting. Bij toepassing in de geneeskunde wordt verondersteld dat prestatie-indicatoren een tekortschietende kwaliteit van zorg kunnen signaleren, bijvoorbeeld aan de hand van percentages ziekenhuisinfecties, de algemene of ziektespecifieke sterftekans in een ziekenhuis of de frequentie van decubitus. Steeds zijn prestatie-indicatoren kansschattingen met in de teller het fenomeen dat men wil onderzoeken en in de noemer de populatie waarbinnen dit verschijnsel wordt geteld…
Reacties