Een onderbelichte oorzaak van duizeligheid na trauma

Posttraumatische benigne paroxysmale positieduizeligheid

Klinische praktijk
W. (Vivian) Huang
Erwin L.J. Hoogervorst
David Kupperman
Peter H. Wessels
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2019;163:D3757
Abstract

Dames en Heren,

Wanneer een patiënt na een schedeltrauma klaagt over duizeligheid wordt dit al snel toegeschreven aan een hersenschudding. Vaak terecht, maar ook andere diagnosen moeten worden overwogen. Met name posttraumatische benigne paroxysmale positieduizeligheid (BPPD) is een veelvoorkomende vorm van duizeligheid na schedeltrauma, die ons inziens onderbelicht is. Tijdige herkenning van posttraumatische BPPD in zowel de eerste als de tweede lijn is cruciaal om de duur van de klachten te beperken. Als BPPD niet wordt herkend en de patiënt niet wordt behandeld, kan de duizeligheid langdurig invaliderend zijn, zoals de voorbeelden in deze klinische les laten zien.

Toets voor nascholing (verlopen)

Aan dit leerartikel was een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kon verdienen.

Bekijk de toets

Patiënt A, een 42-jarige man met een blanco voorgeschiedenis, werd op de Spoedeisende Hulp (SEH) binnengebracht na een ongeval met zijn scooter. Na het ongeval was zijn bewustzijn kortdurend gedaald en hij had een posttraumatische amnesie van 15 minuten. Op de SEH waren de vitale functies stabiel en de EMV-score was maximaal. Neurologisch onderzoek bracht geen afwijkingen aan het licht. Op een CT-scan van het cerebrum was enig subduraal bloed op het tentorium van het cerebellum te zien, wat reden was om patiënt ter observatie op te nemen.

Tijdens de opname ging het redelijk met patiënt, behoudens hoofdpijn en draaiduizeligheid met misselijkheid bij mobiliseren. De aanvallen duurden ongeveer een minuut en zakten af bij stilliggen. Na 2 dagen ging patiënt met ontslag naar huis.

Tijdens een telefonische controleafspraak 6 weken na ontslag gaf patiënt aan dat hij veel hinder ondervond van duizeligheid, trillende handen en vermoeidheid, waardoor de re-integratie op…

Auteursinformatie

St. Antonius Ziekenhuis, Utrecht. Afd. Neurologie: W. Huang, geneeskundestudent; dr. E.L.J. Hoogervorst en dr. P.H. Wessels, neurologen. Afd. KNO: drs. D. Kupperman, KNO-arts.

Contact P.H. Wessels (p.wessels@antoniusziekenhuis.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur Belangenverstrengeling
W. (Vivian) Huang ICMJE-formulier
Erwin L.J. Hoogervorst ICMJE-formulier
David Kupperman ICMJE-formulier
Peter H. Wessels ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Marja
Langeveld

Een jaar na het ongeval, aanrijding van achteren, werd bij mij BPPD vastgesteld. Ik heb mijn leven weer terug!!!

Mijn klachten duizeligheid, misselijkheid, braken, vergeetachtig, totaal niet meer kunnen focussen. Dus problemen met lezen, schrijven t.v. kijken. Ik ben al een jaar arbeidsongeschikt hierdoor. Ik kon enkel nog podcast( Maarten van Rossum) luisteren . Negen maanden na mijn ongeluk werd ik in een revalidatie traject geplaatst, daar werd door een therapeut BPPD geconstateerd. Ik sta nog steeds onder behandeling van een neuroloog, deze had ook niet aan BPPD gedacht. De klachten worden naar mijn idee niet serieus genoeg genomen. Misschien een idee om de huisartsen hier meer over te informeren zodat patiënten niet zo lang met deze ernstige klachten "struggelen".

Marja Langeveld

Marja Langeveld