Dames en Heren,
De posterieure sternoclaviculaire dislocatie wordt vaak in eerste instantie als diagnose gemist. Hiervoor zijn diverse redenen denkbaar. Het is allereerst een zeldzame aandoening die relatief onbekend is onder artsen. Verder kan een posterieure sternoclaviculaire luxatie bij het lichamelijk onderzoek geringe verschijnselen vertonen en daardoor klinisch moeilijk detecteerbaar zijn. Conventioneel röntgenonderzoek laat meestal geen duidelijke afwijkingen zien en schiet daarom tekort. Deze klinische les gaat over 2 patiënten bij wie om deze redenen de diagnose met vertraging werd gesteld.
Patiënt A, een 25-jarige man, kreeg als autobestuurder een frontale botsing. Hij droeg een autogordel en verloor na het ongeluk kortdurend het bewustzijn. Hij werd bij kennis vervoerd naar de Spoedeisende Hulp van een erkend traumacentrum, waar bij 1e screening volgens de ‘advanced trauma life support’(ATLS)-normen een pijnlijke linker schouder en hand werden vastgesteld. Standaardröntgenfoto’s wezen een fractuur van de hand uit maar geen afwijkingen van de linker schouder…
Reacties