Postangineuze sepsis door Fusobacterium necrophorum: het syndroom van Lemierre

– Postanginal sepsis or Lemierre's syndrome is characterised by septic thrombophlebitis of the jugular vein, metastatic abscesses in the lungs, soft tissues, joints or elsewhere, occurring several days to two weeks after tonsillitis or pharyngitis. The primary pathogen is a Gram-negative anaerobic rod, mostly Fusobacterium necrophorum. Previously healthy, young adults are affected mainly and the syndrome was seen more frequently in the pre-antibiotic era than it is nowadays. In the three young patients described here, a girl aged 15 and two boys aged 18 and 16, F. necrophorum was isolated from blood or pus. Histories and examinations were suggestive of Lemierre's syndrome. Ultrasound and CT scanning of the neck and other localisations proved to be important diagnostic tools in assessing the diagnosis. Response to therapy was slow and depended in at least one case on adequate drainage of abscesses. If the syndrome is suspected, initial antibiotic treatment should provide adequate coverage of anaerobic bacteria. In previously healthy patients with chills and fever occurring several days after a sore throat, Lemierre's syndrome should be considered.

Samenvatting

Postangineuze sepsis of het syndroom van Lemierre is een zeldzaam ziektebeeld dat gekenmerkt wordt door septische tromboflebitis van de V. jugularis interna en metastatische septische haarden in de longen, weke delen, gewrichten of elders, optredend enkele dagen tot 2 weken na een tonsillitis of faryngitis. De primaire verwekker is een anaërobe Gram-negatieve bacterie, meestal Fusobacterium necrophorum. De ziekte, die vooral tevoren gezonde jonge volwassenen treft, werd in het pre-antibiotische tijdperk vaker gezien dan tegenwoordig. Er worden 3 jonge patiënten (een meisje van 15 en 2 jongens van 18 en 16 jaar) beschreven bij wie F. necrophorum geïsoleerd kon worden uit het bloed of uit pus. De anamnese en het onderzoek deden het syndroom van Lemierre vermoeden. Echografie en computertomografie van de hals en van overige lokalisaties waren belangrijke hulpmiddelen bij het stellen van de diagnose. De reactie op de ingestelde antibiotische therapie was traag en adequate drainage van metastatische abcessen leek hierbij van belang. Aanbevolen wordt om bij vermoeden van dit ziektebeeld te behandelen met antibiotica met voldoende activiteit tegen anaërobe verwekkers. Het is van belang om bij tevoren gezonde patiënten bij wie koorts en koude rillingen enige dagen na een keelontsteking optreden, het syndroom van Lemierre in de differentiaaldiagnose op te nemen.