Polymyalgia rheumatica is een moeilijk diagnose, zowel voor huisartsen als voor reumatologen en internisten. De nieuwe NHG-standaard ‘Polymyalgia rheumatica en arteriitis temporalis’ begint dan ook als volgt: ‘door het ontbreken van objectieve criteria en een eenduidig pathofysiologisch mechanisme in combinatie met het beperkte onderscheidend vermogen van de huidige diagnostische criteria is polymyalgia rheumatica lastig af te grenzen van aandoeningen met overeenkomstige verschijnselen’. Deze zin weerspiegelt de dagelijkse praktijk; de differentiaaldiagnose is uitgebreid en omvat andere inflammatoire reumatische aandoeningen zoals reumatoïde artritis en polymyositis, maar ook aspecifieke gewrichtsklachten, osteoartrose, hypothyreoïdie, myopathieeën – al dan niet samenhangend met gebruik van statines – en maligniteiten.1
De incidentie van polymyalgia rheumatica wordt geschat op 50 per 100.000 50-plussers.2 Daarmee is het geen zeldzame aandoening. Mede vanwege de goede resultaten van behandeling met glucocorticoïden is het gebruikelijk dat de huisarts begint met 15 mg prednison per dag voor te schrijven. Vervolgens dient de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties