Persisterende deelname aan het snelverkeer van patiënten met excessieve slaperigheid overdag

Description of driving behaviour of patients with excessive daytime sleepiness (EDS) and the influence on their driving of diagnosis, therapy, legal guidelines and advices.

Design

Inventory based on questionnaires.

Setting

Centre for Sleep and Wake Disorders, The Hague, the Netherlands.

Methods

All patients with EDS who were in a stable condition for at least 6 months after therapy were sent a questionnaire (n = 138). The questions concerned actual driving behaviour, EDS and the effects of diagnosis, therapy and advice given by the Centre.

Results

The response was 67 (n = 92). Eighteen patients had never driven a car. Eighteen of the other 74 patients quit driving or drove less. Fifty-six patients did not change their behaviour or drove even more. There was little effect on driving behaviour of diagnosis, therapy and advice to stop driving.

Conclusion

Patients with EDS often participate as drivers in modern traffic. Legal guidelines and advice given by physicians have only little influence on this behaviour. As general measures seem to be ineffective, approaches tailored to the individual patient may lead to more acceptable results.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van het rijgedrag van patiënten met overmatige slaperigheid overdag (EDS) en de invloed van diagnose, therapie, wettelijke maatregelen en adviezen op hun deelname aan het snelverkeer.

Opzet

Enquêteonderzoek.

Plaats

Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen in het Westeinde Ziekenhuis te Den Haag.

Methode

Aan alle patiënten met EDS, waarbij tenminste een stabiele periode van een halfjaar na het geven van therapie verlopen was, werd een vragenlijst gestuurd inzake EDS en rijgedrag (n = 138). De antwoorden werden vergeleken met de antwoorden op dezelfde vragen die ten tijde van de diagnose werden gesteld.

Resultaten

De vragenlijst werd ingevuld terugontvangen van 92 patiënten (67 respons); 18 van hen hadden geen rijbewijs of hadden nooit gereden. Van de resterende 74 patiënten waren 18 gestopt met rijden of reden minder dan vóór de diagnose. De overige 56 patiënten reden evenveel of zelfs meer. De invloed van diagnose, therapie en het advies met rijden te stoppen op het rijgedrag was gering.

Conclusie

Patiënten met EDS nemen aan het snelverkeer deel. De wettelijke richtlijnen hiervoor en het advies van artsen hebben weinig invloed op het feitelijke rijgedrag. Deze behoeven aanpassing, liefst in de richting van een test op rijgeschiktheid van de individuele patiënt.