In 1986 verscheen in dit tijdschrift een artikel van de huisarts Hoogendoorn, die werkte bij de Stichting Informatiecentrum voor de Gezondheidszorg, waarin hij signaleerde dat de daling van de perinatale sterfte in Nederland achterbleef bij die in andere West-Europese landen. Het perinatale sterftecijfer (de som van doodgeboorte en eersteweeksterfte) bleef in de eerste helft van de jaren tachtig, na decennia van spectaculaire daling, steken op iets boven de 10 overledenen per 1000 geborenen.1
Het artikel riep veel discussie op; sommigen twijfelden aan de betrouwbaarheid van de gegevens, terwijl anderen de auteur bekritiseerden om het verband dat hij suggereerde met het hoge aantal thuisbevallingen in Nederland.2 3 Kranten en televisie besteedden aandacht aan het probleem, maar dit kon niet verhinderen dat de aandacht na enige tijd wegebde zonder dat er iets wezenlijks gebeurde.
De discussie strandde bij gebrek aan goede gegevens over determinanten van perinatale sterfte in verschillende Europese…
Reacties